“गणपतरावांना सद्गुरु ‘मुळे’ महाराजांचा सहवास आणि बाळूमामांच्या समाधीनंतर भक्तांना त्यांनी सहकार्य केले..”

“गणपतरावांना सद्गुरु ‘मुळे’ महाराजांचा सहवास 

आणि बाळूमामांच्या समाधीनंतर भक्तांना त्यांनी सहकार्य केले..”

इ.स.1925 च्या सुमाराचा तो काळ होता. त्यावेळी गारगोटीचे सिद्धपुरूष मुळे महाराज मुरगूड, हमीदवाडा वगैरे भागात वारंवार येत असत. मुरगूड हे या भागातील
निपाणीनंतर येणारे मोठे गांव होते. स्वातंत्र्यप्राप्तीनंतर गारगोटीत मौनीविद्यापीठ स्थापन झाले आणि गारगोटीची पुढे झपाट्याने वाढ झाली.
मुरगूड हे एक समृद्ध  गांव आहे. मुरगूड गावामध्ये भक्तीमार्गी माणसेही बरीच होती. येथील कुंभार गल्लीतील विठ्ठल मंदिर बरेच जुने आहे. मुळे महाराज मुरगूडात मुख्यत्वे चार घरी असत. ती म्हणजे..
 1) कुंभार गल्लीत पांडू रावजी कुंभारांच्या घरी,
 2) पेठेत शिवराम गोंधळी यांच्या घरी,
 3) बाळा बारदेस्कर यांच्या घरी,
 4) लक्ष्मण मगर यांच्या घरी.
  कुंभार घराण्यातील श्री गणपतराव जोतीराम कुंभार हे केवळ चौदा वर्षे वयाचे होते. त्यांना मुळे महाराजांचा सहवास बराच काळ घडला. बालवयामुळे विशेष काही कळत नव्हते. तरीपण मुळे महाराजांच्या हातून केव्हा केव्हा खावयास मिळत असे. मुळे महाराजांच्या अंगावर अस्सल सोन्याचे दागिने असत. त्यांना पांढरेशुभ्र घोंगडे बसावयास किंवा पांघरावयास आवडे. त्यांच्या संग्रहात त्याकाळचे  सर्व परमार्थ ग्रंथ असत. बाळूमामा अनेकदा मुरगूडला मुळे महाराजांना भेटावयास येत. मुळे महाराज आसन घालून प्राणायाम करुन समाधी लाऊन बसत. त्यांच्या प्राणायामाचा आवाज एखाद्या अत्याधुनिक जपानी पेट्रोल इंजिन सारखा येत असायचा. गणपतला ती गंमत वाटे. मुळे महाराज त्याला ’गणप्या’ असे आपुलकीने केव्हां केव्हां म्हणत. मुळे महाराज मांसाहारी होते. ते स्वतः अनेक खाद्यपदार्थ बनवू शकत होते. त्यांनी बनविलेल्या पदार्थांची खुमारी आगळीच असे.
एकदा मुळे बुवांनी उटकमंडहून चहापूड आणली होती.ती विशेष स्वादाची होती. त्याकाळी चहापूड एक दोन रुपये किलो दराने मिळत असे. कांही वेळा मुळे महाराज, असली चहापुड पुढच्या काळात सत्तर रुपये किलो दराने लोक घेतील, असे म्हटल्याचे गणपतराव जोती कुंभार यांना आठवते. गणपतरावांचे वडील जोतीराम हेही मुळे महाराज आणि बाळूमामा यांच्या सहवासात वारंवार असत. पुढे इ.स.1948 सुमारास मुळे महाराज गारगोटीत समाधिस्थ झाले.
बाळूमामांचे कार्य मुरगूड परीसरात रानावनात चालल्याचे ठाऊक होते.सामाजिक कामांच्या जबाबदारीमुळे गणपतराव कुंभार त्यावेळी बाळूमामांच्या सहवासात नव्हते. बाळूमामा आपल्या अखेरच्या वर्षात मुरगुडातील एका भक्तांजवळ आपली चौकशी करत होते. हे मात्र गणपतराव कुंभार यांना समजले होते.  त्या जोतिरामाची मुलंबिलं कोण हैत का रे? असे बाळूमामांचे शब्द होते.
मामांच्या समाधीनंतर, त्यांची सर्व संपत्ती आणि बकरी यावर त्यांची आप्तमंडळी वारसाहक्क सांगू लागली. प्रकरण बरेच चिघळले.वास्तविक मामांनी स्वेच्छेने ते सर्व आपल्या भक्तांच्या हाती देऊन समाजाच्या कल्याणासाठी त्यांचा उपयोग झाला पाहिजे, असे सांगितले होते.परंतू कायद्याचे प्रकरण एकूणच विचित्र. निपाणीचे निलगार फौजदार हे त्या प्रकरणी अत्यंत जहाल भुमिका घेऊन होते. मामांच्या भक्तमंडळींना हे प्रकरण लवकर आणि पुर्णपणे संपवायचे होते.
गणपतराव कुंभार यांचा आणि निलगार फौजदार यांचा उत्तम परीचय होता. गणपतरावांनी निलगार साहेबांची भेट घेऊन त्यांना बाळूमामांच्या इस्टेटीच्या प्रकरणी जरुर ती समजूत घालून प्रकरण संपूर्णपणे मोकळे करण्याची विनंती केली. त्यानुसार जरुर त्या सर्व हालचाली करण्यात आल्या. अखेर ते प्रकरण संपले. मामांच्या आदमापुर क्षेत्राचा आणि इस्टेटीचा कारभार आपल्या योजनेनुसार पाहण्यास भक्तमंडळी मोकळी झाली.
गणपतरावांनी आपले उतारवयातील आयुष्य मुरगूडातील कुंभार गल्लीतील विठ्ठल मंदिराची देखभाल आणि  देवालयातील नियमित सेवा चालविण्यासाठी घालवीले.
बाळूमामांसाख्या थोर सत्पुरुषांनी माझी आठवण काढली. केवळ,  तेवढ्यामुळे मला त्यांच्या महत्वाच्या धर्मकार्यात काही चांगले करता आले. याचे मला समाधान वाटते.,असे गणपतराव कुंभार म्हणत असत.

(17)

......................................................................... 

“ಗಣಪತ್ರಕ್ಕೆ ಸದ್ಗುರು 'ಮುಲೆ' ಮಹಾರಾಜರ ಸಹಭಾಗಿತ್ವ ಮತ್ತು ಬಲುಮಾಮಾ ಅವರ ಸಮಾಧಿಯ ನಂತರ ಅವರು ಭಕ್ತರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದರು. "

ಅದು ಸುಮಾರು 1925 ರಲ್ಲಿ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಗರ್ಗೋಟಿಯ ಸಿದ್ಧಪುರರ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ, ಮಹಾರಾಜ್ ಅವರು ಮುರ್ಗುಡ್, ಹಮೀದ್ವಾಡ ಮತ್ತು ಇತರ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಗೆ ಆಗಾಗ್ಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಮುರ್ಗುಡ್ ಈ ಪ್ರದೇಶದವರು
ನಿಪಾನಿಯ ನಂತರ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಗ್ರಾಮವಿತ್ತು. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ನಂತರ, ಗಾರ್ಗೋಟಿಯಲ್ಲಿ ಮೌನಿವಿದ್ಯಾಪೀತ್ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಯಿತು ಮತ್ತು ಗಾರ್ಗೋಟಿ ವೇಗವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು.
ಮುರ್ಗುಡ್ ಸಮೃದ್ಧ ಗ್ರಾಮ. ಮುರ್ಗುಡ್ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಧರ್ಮನಿಷ್ಠರು ಇದ್ದರು. ಕುಂಭಾರ್ ಗಲ್ಲಿಯಲ್ಲಿರುವ ವಿಠ್ಠಲ್ ದೇವಸ್ಥಾನ ಬಹಳ ಹಳೆಯದು. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಮಹಾರಾಜರು ಮುರ್ಗುಡದಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಮನೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಅದು ..
 1) ಕುಂಭಾರ್ ಗಲ್ಲಿಯಲ್ಲಿರುವ ಪಾಂಡು ರಾವ್ಜಿ ಕುಂಭಾರ್ ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ,
 2) ಪೆತ್‌ನಲ್ಲಿರುವ ಶಿವರಾಮ್ ಗೊಂಡಾಲಿಯ ಮನೆಯಲ್ಲಿ,
 3) ಬಾಲಾ ಬಾರ್ಡೆಸ್ಕರ್ ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ,
 4) ಲಕ್ಷ್ಮಣ್ ಮಗರ್ ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ.
  ಕುಂಭಾರ್ ಕುಟುಂಬದ ಶ್ರೀ ಗಣಪತ್ರಾವ್ ಜೋತಿರಾಮ್ ಕುಂಭಾರ್ ಅವರಿಗೆ ಕೇವಲ ಹದಿನಾಲ್ಕು ವರ್ಷ. ಅವನ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ, ಮಹಾರಾಜ್ ಅವರ ಒಡನಾಟ ಬಹಳ ಕಾಲ ಉಳಿಯಿತು. ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಕಾರಣ ನನಗೆ ವಿಶೇಷ ಏನೂ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಮಹಾರಾಜರ ಕೈಯಿಂದ ಸಾಂದರ್ಭಿಕ ಆಹಾರದಿಂದಾಗಿ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ, ಮಹಾರಾಜ್ ಅವರ ದೇಹದ ಮೇಲೆ ನಿಜವಾದ ಚಿನ್ನದ ಆಭರಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಅವರು ಬಿಳಿ ಕಂಬಳಿ ಧರಿಸಲು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತಾರೆ. ಅವರ ಸಂಗ್ರಹದಲ್ಲಿ ಆ ಕಾಲದ ಎಲ್ಲಾ ಪಾರ್ಮಾರ್ಥ್ ಗ್ರಂಥಗಳು ಇದ್ದವು. ಮುರ್ಗುಡ್ ಕಾರಣ ಬಲುಮಾಮಾ ಆಗಾಗ್ಗೆ ಮಹಾರಾಜರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಲು ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಮಹಾರಾಜರು ಆಸನದಲ್ಲಿ ಆಸಾಗಳೊಂದಿಗೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರ ಪ್ರಾಣಾಯಾಮ ಜಪಾನಿನ ಅತ್ಯಾಧುನಿಕ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಎಂಜಿನ್‌ನಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು. ಗಣಪಥ ಇದು ತಮಾಷೆಯೆಂದು ಭಾವಿಸಿದ. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಮಹಾರಾಜರು ಅವರನ್ನು 'ಗಣಪ್ಯಾ' ಎಂದು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ಮಹಾರಾಜರು ಮಾಂಸಾಹಾರಿಗಳಾಗಿದ್ದರು. ಅವನು ಅನೇಕ ಆಹಾರಗಳನ್ನು ಸ್ವಂತವಾಗಿ ತಯಾರಿಸಬಹುದು. ಅವರು ಮಾಡಿದ ಆಹಾರದ ಮಾದಕತೆ ಅಸಹನೀಯವಾಗಿತ್ತು.
ಒಮ್ಮೆ ಮ್ಯೂಲ್ ಬುವಾ ಅವರು ಉಟ್ಕಮಂಡ್‌ನಿಂದ ಚಹಾ ಪುಡಿಯನ್ನು ತಂದಿದ್ದರು.ಇದಕ್ಕೆ ವಿಶೇಷ ರುಚಿ ಇತ್ತು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಚಹಾ ಪುಡಿ ರೂ. ಗಣಪತ್ರಾವ್ ಜೋತಿ ಕುಂಭರ್ ಅವರು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಜನರು ಇಂತಹ ಚಹಾವನ್ನು ಪ್ರತಿ ಕೆ.ಜಿ.ಗೆ 70 ರೂ. ಗಣಪಾತ್ರನ ತಂದೆ ಜೋತಿರಾಮ್ ಸಹ ಮುಲೆ ಮಹಾರಾಜ್ ಮತ್ತು ಬಾಲುಮಾಮಾ ಅವರ ಸಹವಾಸದಲ್ಲಿದ್ದರು. ನಂತರ, 1948 ರ ಸುಮಾರಿಗೆ ಮಹಾರಾಜರನ್ನು ಗರ್ಗೋಟಿಯಲ್ಲಿ ಸಮಾಧಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು.
ಮುಲುಗುಡ್ ಪ್ರದೇಶದ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಬಾಲುಮಾಮಾ ಅವರ ಕೆಲಸಗಳು ನಡೆದಿವೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಬಂದಿದೆ.ಸಮಾಜಕಾರ್ಯದ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯಿಂದಾಗಿ ಗಣಪತ್ರಾವ್ ಕುಂಭರ್ ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಬಲುಮಾಮಾ ಅವರ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಕೊನೆಯ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ, ಬಲುಮಾಮಾ ಮುರ್ಗುಡದಲ್ಲಿ ಭಕ್ತನನ್ನು ವಿಚಾರಣೆ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ. ಗಣಪತ್ರಾವ್ ಕುಂಭಾರ್ ಅವರು ಇದನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡರು. ಆ ಜ್ಯೋತಿರಾಮರ ಮಕ್ಕಳು ಯಾರು? ಬಾಲುಮಾಮಾ ಅವರ ಮಾತುಗಳು ಹೀಗಿವೆ.
ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಸಮಾಧಿಯ ನಂತರ, ಅವನ ಕುಟುಂಬವು ಅವನ ಎಲ್ಲಾ ಆಸ್ತಿ ಮತ್ತು ಮೇಕೆಗಳನ್ನು ಆನುವಂಶಿಕವಾಗಿ ಪಡೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು. ಈ ಪ್ರಕರಣವು ಬಹಳಷ್ಟು ಸರಳವಾಗಿದೆ. ನಿಜವಾದ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಸ್ವಯಂಪ್ರೇರಣೆಯಿಂದ ತನ್ನ ಭಕ್ತರಿಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೀಡಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಸಮಾಜದ ಕಲ್ಯಾಣಕ್ಕಾಗಿ ಬಳಸಬೇಕೆಂದು ಹೇಳಿದರು.ಆದರೆ ಕಾನೂನಿನ ವಿಷಯವು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿದೆ. ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಿಪಾನಿಯ ನಿಪಾನಿ ಫೌಜ್ದಾರ್ ಅತ್ಯಂತ ಉಗ್ರಗಾಮಿ ಪಾತ್ರವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಮ್ಮನ ಭಕ್ತರು ಈ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ತ್ವರಿತವಾಗಿ ಮತ್ತು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕೊನೆಗೊಳಿಸಲು ಬಯಸಿದ್ದರು.
ಗಣಪಟ್ಟ್ರಾವ್ ಕುಂಭಾರ್ ಮತ್ತು ನೀಲಗರ್ ಫೌಜ್ದಾರ್ ಅವರಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಪರಿಚಯವಿತ್ತು. ಗಣಪಾತ್ರಾವ್ ಅವರು ನಿಲ್ಗರ್ ಸಾಹೇಬರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದರು ಮತ್ತು ಬಾಲುಮಾಮಾ ಅವರ ಎಸ್ಟೇಟ್ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳುವಳಿಕೆಯನ್ನು ನೀಡುವ ಮೂಲಕ ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತೆರವುಗೊಳಿಸುವಂತೆ ವಿನಂತಿಸಿದರು. ಆ ಎಲ್ಲಾ ಚಲನೆಗಳು ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ನಡೆದವು. ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಆ ಪ್ರಕರಣ ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು. ಭಕ್ತರು ತಮ್ಮ ಯೋಜನೆಯ ಪ್ರಕಾರ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಅಡಂಪೂರ್ ಪ್ರದೇಶ ಮತ್ತು ಎಸ್ಟೇಟ್ ಅನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಮುಕ್ತರಾಗಿದ್ದರು.
ಗಣಪತರವ ತನ್ನ ಆರಂಭಿಕ ಜೀವನವನ್ನು ಮುರ್ಗುಡಾದ ಕುಂಭರ್ ಬೀದಿಯಲ್ಲಿರುವ ವಿಠ್ಠಲ್ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಮತ್ತು ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿ ನಿಯಮಿತ ಸೇವೆಗಳನ್ನು ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದನು.
ಬಲುಮಾಮಾ ಅವರಂತಹ ಮಹಾನ್ ಸಂತರನ್ನು ನನಗೆ ನೆನಪಿಸಲಾಯಿತು. ಆಗ ಮಾತ್ರ ಅವರ ಪ್ರಮುಖ ಧಾರ್ಮಿಕ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ನಾನು ಏನಾದರೂ ಒಳ್ಳೆಯದನ್ನು ಮಾಡಬಲ್ಲೆ. ಇದರಿಂದ ನನಗೆ ತೃಪ್ತಿ ಇದೆ ಎಂದು ಗಣಪಟ್ಟರಾವ್ ಕುಂಭರ್ ಹೇಳಿದರು.

(17)
.................................................. ....................

“Companionship of Sadguru 'Mule' Maharaj to Ganapatra
And after Balumama's Samadhi
, he helped the devotees. "

It was around 1925. At that time, due to the Siddhapurus of Gargoti, Maharaj used to come to Murgud, Hamidwada and other areas frequently. Murgud is from this area
There was a large village after Nipani. After independence, Maunividyapeeth was established in Gargoti and Gargoti continued to grow rapidly.
Murgud is a prosperous village. There were many devout people in Murgud village. The temple of Vitthal in Kumbhar galli is very old. Due to this, Maharaj used to have four houses in Murguda. That is
 1) Pandu Raoji Kumbhar's house in Kumbhar galli,
 2) At the house of Shivram Gondhali in Peth,
 3) At the house of Bala Bardeskar,
 4) At the house of Laxman Magar.
  Shri Ganapatrao Jotiram Kumbhar of the Kumbhar family was only fourteen years old. Due to him, Maharaj's companionship lasted for a long time. I didn't know anything special because of my childhood. However, due to the occasional food from the hands of the maharaja. Due to this, Maharaj used to have genuine gold ornaments on his body. They like to wear white blankets. His collection contained all the Parmarth Granths of that time. Balumama often came to meet Maharaj due to Murgud. Due to this, Maharaj used to sit in Samadhi with asanas. His pranayama sounded like a sophisticated Japanese petrol engine. Ganapatha thought it was funny. Due to this, Maharaj used to affectionately call him 'Ganapya'. Due to this Maharaj was a non-vegetarian. He could make many foods on his own. The intoxication of the food they made was unbearable.
Once Mule Buwa had brought tea powder from Utkamand. It had a special taste. At that time tea powder was available at the rate of Rs. Ganapatrao Joti Kumbhar remembers that sometimes people would buy such tea at the rate of Rs. 70 per kg. Ganapatra's father Jotiram was also frequent in the company of Mule Maharaj and Balumama. Later, around 1948, Maharaj was buried in Gargoti.
It was known that Balumama's work was carried out in the forest in Murgud area. Due to his responsibility of social work, Ganapatrao Kumbhar was not in the company of Balumama at that time. In his last year, Balumama was interrogating a devotee in Murguda. Ganapatrao Kumbhar, however, understood this. Who are the children of that Jyotirama? Such were the words of Balumama.
After his uncle's burial, his family began to inherit all his property and goats. The case simmered a lot. The real uncle had voluntarily given it all to his devotees and said that it should be used for the welfare of the society. But the case of law is strange in general. Nipani Faujdar of Nipani was playing a very extremist role in that case. Mama's devotees wanted to end the affair quickly and completely.
Ganapatrao Kumbhar and Nilgar Faujdar were well acquainted. Ganapatrao met Nilgar Saheb and requested him to clear the matter completely by giving him an understanding on the issue of Balumama's estate. All those movements were done accordingly. Eventually that case ended. Devotees were free to look after their uncle's Adampur area and estate as per their plan.
Ganapatarava spent his early life maintaining the Vitthal temple in Kumbhar street in Murguda and running regular services at the temple.
I was reminded of great saints like Balumamas. Only then could I do something good in their important religious work. I am satisfied with this, said Ganapatrao Kumbhar.

(17)
.................................................. ....................
"Good in the name of Balumama .."
(Compilation of testimonials from witnesses)
.. Compiler ..
Sadgurusevak Shri. Bhimashankar Siddharam Matre
Mo. No. 9049911063
(Reference: Shri Sant Sadguru Devavatari Balumama)
.................................................. ....................

 

‘मामांनी पटका, घोंगडे आणि चप्पलांना दिलेला कायमचा आदेश..’

 ‘मामांनी पटका, घोंगडे आणि चप्पलांना दिलेला कायमचा आदेश..’

एकदा बाळूमामांनी माळरानावर बकर्‍या  चरण्यास सोडल्या होत्या. त्याचवेळी अचानकपणे बेफाम वारा सुटला. वार्‍याचा वेग मोठा होता. त्या वावटळीच्या वादळामुळे बकर्‍या भांबावून सैरावैरा पळू लागल्या. त्यावेळी मामा एकटेच बकर्‍या राखणारे असल्याने त्यांना चारी दिशांना बकर्‍यांसाठी धावपळ करावी लागली. धावपळ करत असताना त्यांच्या पायातील चप्पल निसटू लागली, डोक्यावरील पटका वार्‍याने सरकू लागला आणि खांद्यावरील घोंगडे अंगावरुन घसरु लागले. त्यामुळे याचा मामांना खूप त्रास झाला. अखेर एकदाचे वादळ शांत झाले. मग मामांनी आपल्या चपला, पटका (फेटा) व घोंगडे जमीनीवर एकाठिकाणी ठेवले व हातातील काठीने त्यांना चोप दिला. त्या तीनही वस्तूंना मारताना ते म्हणत होते, इथनं पुढं आपली जागा सोडाल तर याद राखा. रां..नो तुम्हाला दुसरा यजमान पाहिजे काय?
त्यानंतर पुढे अनेकदा वादळी वातावरणात इतरांची त्रेधा ऊडत असे, पण मामांच्या वस्तूंनी आपली जागा कधी सोडली नाही, असे दृश्य अनेकांनी पाहीले आहे.

(16)

 .........................................................................

‘ಅಂಕಲ್ ಪಾಟ್ಕಾ, ಕಂಬಳಿ ಮತ್ತು ಚಪ್ಪಲಿಗಳಿಗೆ ನೀಡಿದ ಶಾಶ್ವತ ಆದೇಶ .. '

ಒಮ್ಮೆ ಬಲುಮಾಮಾ ಆಡುಗಳನ್ನು ಮೇಯಿಸಲು ಆಡುಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಗಾಳಿಯ ಹಠಾತ್ ಗಾಳಿ ಬೀಸಿತು. ಗಾಳಿಯ ವೇಗ ಹೆಚ್ಚಿತ್ತು. ಚಂಡಮಾರುತವು ಆಡುಗಳನ್ನು ದಿಗ್ಭ್ರಮೆಗೊಳಿಸಿತು ಮತ್ತು ಅವರು ಸರವೈರಾಕ್ಕೆ ಓಡಿಹೋದರು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮಾಮಾ ಒಬ್ಬನೇ ಮೇಕೆ ಕೀಪರ್ ಆಗಿದ್ದರಿಂದ, ಅವನು ಆಡುಗಳಿಗಾಗಿ ನಾಲ್ಕು ದಿಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಓಡಬೇಕಾಯಿತು. ಅವನು ಓಡುವಾಗ, ಅವನ ಸ್ಯಾಂಡಲ್ ಜಾರಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು, ಅವನ ತಲೆ ಜಾರಿಬೀಳತೊಡಗಿತು, ಮತ್ತು ಅವನ ಹೆಗಲ ಮೇಲಿದ್ದ ಕಂಬಳಿಗಳು ಉದುರಿಹೋಗಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದವು. ಇದರಿಂದ ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಿಗೆ ತುಂಬಾ ತೊಂದರೆಯಾಯಿತು. ಕೊನೆಗೆ ಚಂಡಮಾರುತ ಶಾಂತವಾಯಿತು. ನಂತರ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ತನ್ನ ಚಪ್ಪಲಿ, ಪಾಟ್ಕಾ (ಫೆಟಾ) ಮತ್ತು ಕಂಬಳಿಯನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟು ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕೋಲಿನಿಂದ ಹೊಡೆದನು. ಎಲ್ಲಾ ಮೂರು ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಹೊಡೆಯುವಾಗ ಅವನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದನು, ನಿಮ್ಮ ಸ್ಥಳವನ್ನು ನೀವು ಇಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟು ಹೋದರೆ ನೆನಪಿಡಿ. ಹಾಂ, ನಿಮಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ಹೋಸ್ಟ್ ಬೇಕೇ?
ಅದರ ನಂತರ, ಅನೇಕ ಜನರು ಬಿರುಗಾಳಿಯ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ನಡುಗುತ್ತಿದ್ದರು, ಆದರೆ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ವಸ್ತುಗಳು ಎಂದಿಗೂ ತಮ್ಮ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗದ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಅನೇಕರು ನೋಡಿದ್ದಾರೆ.

(16)

.........................................................................

 ‘Uncle patka, blankets and 

The permanent order given to the slippers .. '

Once Balumama had left the goats to graze on the orchard. At the same time, a sudden gust of wind blew. The speed of the wind was high. The hurricane stunned the goats and they fled to Saravaira. Since Mama was the only goat keeper at that time, he had to run in all four directions for the goats. As he ran, his sandals began to slip, his head began to slip, and the blankets on his shoulders began to fall off. This caused a lot of trouble to my uncle. At last the storm cal
med down. Then the uncle put his slippers, feta and blankets on the ground and beat them with a stick in his hand. He was saying while hitting all the three objects, remember if you leave your place from here on out. Hmmm, do you want another host?
After that, many people used to tremble in stormy weather, but many have seen the scene where uncle's belongings never left their place.

(16)
.................................................. ....................
"Good in the name of Balumama .."
(Compilation of testimonials from witnesses)
.. Compiler ..
Sadgurusevak Shri. Bhimashankar Siddharam Matre
Mo. No. 9049911063
(Reference: Shri Sant Sadguru Devavatari Balumama)
.................................................. ....................

“पुढच्या वर्षापर्यंत तुझ्या घरी पाळणा हालेल, या शब्दांना हे झाड व रस्ता साक्षीस आहेत..”

 “पुढच्या वर्षापर्यंत तुझ्या घरी पाळणा हालेल,
या शब्दांना हे झाड व रस्ता साक्षीस आहेत..”

कर्माची गती न सरलेल्या आणि निपुत्रिक असलेल्या एका भक्ताने; बाळूमामांना ’मूलबाळ पाहिजेत’, असे मागणे घालताच, मामा त्याला म्हणाले, अरे! या जन्मात माझ्या जवळ मुलबाळ मागायची नाहीत; पुढच्या जन्मात बघू. तु माझी सेवा चाकरी करतोस हे खरं आहे, पण बाळू धनगराची सेवा केली आणि मला मुलं झाली नाहीत म्हणून माझ्या नावाने जगात बोंबलत सुटायचं असलं तर मला तुझ्या सेवेची गरज नाही.
त्याचवेळी मामांची किर्ती ऐकुन आदमापुरचे इनामदार शंकरराव भोसले हे त्याठिकाणी आले होते.  त्यांचा एकुलता-एक मुलगा खूप आजारी असल्याने, त्याविषयी विचारणा करण्यास ते बाळूमामांच्याकडे आले होते. इनामदार शंकरराव भोसले बाळूमामांचे दर्शन घेऊन तिथेच मामांसमोर खाली बसले. मामांकडून त्यांची ’कोण? कुठले? का आला?’ याची चौकशी झाली. त्यानंतर इनामदारांनी एकुलत्या एका मुलाच्या आजारपणाविषयी सांगून, मुलाला बरे करण्याची विनंती मामांना केली. त्यावेळेस मामांनी आपण ओढत असलेली बिडी इनामदारांना ओढण्यास दिली. ती इनामदारांनी घेतली. इनामदारांना बिडीच्या पहिल्याच झुरक्याला जोरात ठसका लागला. त्यानंतर मामांनी टिचकी वाजवली व ते इनामदारांना म्हणाले, तुमचे काम होत नाही. आणि मामांनी इनामदारांना गावाकडे जाण्यास सांगितले. त्यानंतर इनामदार गावाकडे गेले आणि एकदोन दिवसातच त्यांचा एकुलता एक मुलगा वारल्याचे समजले. 

इनामदारांना याचे फार दुःख झाले. यामध्येच चार-पाच वर्षे अशीच निघून गेली. इनामदार मामांच्याकडे आले की दुसरे अपत्य होण्याविषयी मामांना नेहमी विचारायचे. मामा म्हणायचे,” बघु सांगतो.” याप्रमाणे दिवसामागून दिवस जात होते. एके दिवशी मामांनी इनामदारांना विचारले, इनामदार मी हाक मारीन त्यावेळी हात धरुन मला घरी नेशील का?  इनामदार म्हणाले,होय, घेऊन जाइन की मामा.”
काही दिवस असेच निघुन गेले. एकेदिवशी मामा सकाळच्या वेळी मरगूबाईच्या देवळाकडून इनामदारांच्या वाड्यासमोर आले. शंकर.. शंकर.. अरे शंकरराव.. अशी हाक इनामदारांच्या पत्नीने ऐकली. त्यावेळी शंकरराव स्नानघरात अंघोळ करत होते, ती लगेच तिकडे धावतच गेली. अहो मामा तुम्हाला हाक मारत आहेत. लवकर चला. अशी हाक तिने शंकररावांना दिली. हे ऐकताच इनामदारांनी अंघोळ अर्धीच सोडली आणि ओल्या-उघड्या अंगानेच अंगणात आले. आक्कासाहेबांनी आरती पेटवली. मालकांच्या सोबत आरती घेऊन त्या अंगणात आल्या. इनामदार पती-पत्नीने मामांना ओवाळले. मामांचे दर्शन घेतले व मामांना हाताला धरुन घरात आणले. मामांचे यथोचित आदरातिथ्य त्यांनी केले. या घटनेनंतर काही दिवसांनी पुन्हा एकदा  इनामदारांनी मामांना येताना पाहीले. मामा आपल्या घरी येतील, असे समजून घरात कल्पना देण्यासाठी म्हणुन इनामदार घरात गेले, तोपर्यंत मामा तेथून सटकले व सुताराच्या मागील दाराने येऊन पाठीमागच्या गल्लीत एका लाकडाच्या ओंडक्यावर बसले. इनामदार मामांची चौकशी करत, करत तिथे येऊन पोहोचले. इनामदारांना मामा म्हणाले,अरे इनामदार ये इकडे, बैस हिथं. पुढच्या वर्षापर्यंत जर तुला मुलगा झाला नाही तर बाळ्या धनगर हे  नाव जगात  सांगणार नाही. या गोष्टीला हे झाड व हा रस्ता साक्षीला आहे.
मामांच्या सांगण्याप्रमाणे इ.स.1931 साली इनामदारांना अपत्य झाले. त्याचे नाव बाबासाहेब असे ठेवले. त्या बाबासाहेबांना पुढे इ.स.1975 साली एक मुलगा झाला. तो देखील मामांच्या कृपेनेच.
“झाडाच्या व रस्त्याच्या साक्षीने तुला मुलगा होईल ”, असे मामांचे सांगणे म्हणजे कोणालाही फसवणूक केल्यासारखे वाटेल. परंतु देवअवतारी संतांनी वेदांत साक्षी अनुभवाने पचवला असल्याने, त्याचा अर्थ वेदांत जाणणार्‍यालाच कळणार व त्यातील आनंद भोगता येणार. जगातील पदार्थांमध्ये जड व चेतन असे मुख्य दोन भाग असतात. चेतनात वनस्पती, सुक्ष्म जिवाणू, जीवजंतू, पशु -पक्षी व मानव यांचा समावेश होतो. जडात निर्जीव गोष्टींचा समावेश होतो, परंतु निर्जीवातही चेतना असते. विज्ञानशास्त्राने त्यांची पाच प्रकारे विभागणी करुन त्यांच्यात खरोखर अभेद असुन त्या सर्वांत एकच आत्मचैतन्य पूर्ण भरलेले आहे, असे सांगितले आहे. त्याचाच नेहमी अनुभव संतांना येत असतो. म्हणून त्यांना झाड ही चेतन वस्तू व  जड डांबर, खडी मातीचा रस्तादेखील साक्षीसाठी चालतो.
पुढे मामांनी इनामदारांच्या कडे तीन ओपे जमीन (अंदाजे दोन एकर जमीन) मागितली. शंकरराव मल्हारराव भोसले यांनीदेखील कसलाही मागचा पुढचा विचार न करता मामांना बक्षीस म्हणून तीन ओपे जमीन दिली. तीच जागा बाळूमामांनी समाधीसाठी निवडली. आज त्याच जागेवर बाळूमामांचे समाधी मंदिर बांधले आहे.

(15)

"बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं.."

......................................................................

"ಮುಂದಿನ ವರ್ಷ ತನಕ ನಿಮ್ಮ ಮನೆ ತೊಟ್ಟಿಲು ಇರುತ್ತದೆ,
ಈ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಈ ಮರಗಳು ಮತ್ತು ರಸ್ತೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ. "

ಕರ್ಮದ ವೇಗವನ್ನು ಸರಿಸದ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲದ ಭಕ್ತರಿಂದ; ಬಾಲುಮಾಮಾ ಅವರಿಗೆ 'ಮಗು ಬೇಕು' ಎಂದು ಕೇಳಿದ ತಕ್ಷಣ, ಮಾಮಾ ಅವನಿಗೆ, 'ಓ! ಈ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನಾನು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೊಂದಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ; ಮುಂದಿನ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ನೋಡೋಣ. ನೀವು ನನಗೆ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಿರುವುದು ನಿಜ, ಆದರೆ ನಾನು ಬಾಲು ಧಂಗರ್‌ಗೆ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ನನಗೆ ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲ, ಹಾಗಾಗಿ ನನ್ನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಜಗತ್ತನ್ನು ಬಾಂಬ್ ಸ್ಫೋಟಿಸಲು ಬಿಡಲು ಬಯಸಿದರೆ, ನನಗೆ ನಿಮ್ಮ ಸೇವೆಯ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ.
ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಅಡಂಪೂರ್ನ ಬಹುಮಾನವಾದ ಶಂಕರರಾವ್ ಭೋಸಲೆ ಅವರ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಖ್ಯಾತಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದ ನಂತರ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಅವರ ಏಕೈಕ ಮಗ ತುಂಬಾ ಅನಾರೋಗ್ಯದಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದ ಕಾರಣ, ಅವರು ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಲು ಬಾಲುಮಾಮ್‌ಗೆ ಬಂದರು. ಇನಾಮ್ದಾರ್ ಶಂಕರರಾವ್ ಭೋಸಲೆ ಬಾಲಮಂಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತರು. ಅವರ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಯಾರು? ಯಾವುದು ನೀವು ಯಾಕೆ ಬಂದಿದ್ದೀರಿ? ' ನಂತರ ಬಹುಮಾನ ಪಡೆದವರು ಏಕೈಕ ಮಗುವಿನ ಅನಾರೋಗ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಮಗುವನ್ನು ಗುಣಪಡಿಸುವಂತೆ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಿಗೆ ವಿನಂತಿಸಿದರು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಅವರು ಎಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಬೀಡಿಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿಫಲವನ್ನು ಎಳೆಯಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟರು. ಇದನ್ನು ಬಹುಮಾನ ನೀಡುವವರು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಬೀಡಿಯ ಮೊದಲ ಎಳೆತದಿಂದ ಇನಮ್‌ದಾರ್‌ಗಳಿಗೆ ತೀವ್ರ ಪೆಟ್ಟು ಬಿದ್ದಿದೆ. ನಂತರ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಟಿಕ್ ಮಾಡಿ ಪ್ರತಿಫಲ ನೀಡುವವರಿಗೆ ಹೇಳಿದರು, ನಿಮ್ಮ ಕೆಲಸ ಮುಗಿದಿಲ್ಲ. ಮತ್ತು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಪ್ರತಿಫಲ ನೀಡುವವರಿಗೆ ಗ್ರಾಮಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಹೇಳಿದರು. ಅದರ ನಂತರ, ಇನಾಮ್ದಾರ್ ಗ್ರಾಮಕ್ಕೆ ಹೋದರು ಮತ್ತು ಒಂದು ಅಥವಾ ಎರಡು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ಅವರ ಏಕೈಕ ಮಗ ಮೃತಪಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಬಂದಿದೆ. ಪ್ರತಿಫಲ ನೀಡುವವರು ತುಂಬಾ ದುಃಖಿತರಾಗಿದ್ದರು. ಇದರಲ್ಲಿ, ನಾಲ್ಕು ಅಥವಾ ಐದು ವರ್ಷಗಳು ಈ ರೀತಿ ಕಳೆದವು. ಬಹುಮಾನದ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಬಂದಾಗ, ಅವರು ಯಾವಾಗಲೂ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನನ್ನು ಮತ್ತೊಂದು ಮಗುವನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿದರು. "ನೋಡೋಣ" ಎಂದು ಅಮ್ಮ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಈ ರೀತಿ ಹಾದುಹೋಯಿತು. ಒಂದು ದಿನ ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಇನಾಮ್ದಾರ್ ಅವರನ್ನು ಕೇಳಿದರು, "ಇನಾಮ್ದಾರ್, ನೀವು ನನ್ನನ್ನು ಕೈಯಿಂದ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಮನೆಗೆ ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೀರಾ? "ಹೌದು, ನಾನು ಅದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ಮಾಮಾ" ಎಂದು ಇನಾಮ್ದಾರ್ ಹೇಳಿದರು.
ಕೆಲವು ದಿನಗಳು ಹಾಗೆ ಹೋದವು. ಒಂದು ದಿನ, ಮಾಮಾ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಇನಾಮ್ದಾರ್ ಅರಮನೆಯ ಮುಂಭಾಗದಲ್ಲಿರುವ ಮಾರ್ಗುಬಾಯಿ ದೇವಸ್ಥಾನದಿಂದ ಬಂದರು. ಶಂಕರ್ .. ಶಂಕರ್ .. ಓ ಶಂಕರ್ರಾವ್ .. ಇಂತಹ ಕರೆ ಇನಾಮ್ದಾರ್ ಅವರ ಪತ್ನಿ ಕೇಳಿದೆ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಶಂಕರರಾವ್ ಸ್ನಾನಗೃಹದಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಅವಳು ತಕ್ಷಣ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಓಡಿಹೋದಳು. ಹೇ ಮಾಮಾ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ವೇಗವಾಗಿ ಓಡು. ಅವಳು ಶಂಕರರಾವ್‌ಗೆ ಅಂತಹ ಕರೆ ನೀಡಿದ್ದಳು. ಇದನ್ನು ಕೇಳಿದ ಪ್ರತಿಫಲಕಾರರು ಸ್ನಾನವನ್ನು ಅರ್ಧದಾರಿಯಲ್ಲೇ ಬಿಟ್ಟು ಒದ್ದೆಯಾದ ಮತ್ತು ತೆರೆದ ದೇಹದಿಂದ ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ಬಂದರು. ಅಕ್ಕಾಸಾಹೇಬ್ ಆರತಿಯನ್ನು ಬೆಳಗಿಸಿದನು. ಅವಳು ಮಾಲೀಕರೊಂದಿಗೆ ಆರತಿಯೊಂದಿಗೆ ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ಬಂದಳು. ಬಹುಮಾನದ ದಂಪತಿಗಳು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಿಗೆ ಅಲೆದಾಡಿದರು. ಅವನು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಮನೆಗೆ ಕರೆತಂದನು. ಅವರು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಿಗೆ ಸರಿಯಾದ ಆತಿಥ್ಯ ನೀಡಿದರು. ಈ ಘಟನೆಯ ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ನಂತರ, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ, ಬಹುಮಾನಗಳು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಬರುವುದನ್ನು ನೋಡಿದರು. ಮಾಮಾ ತನ್ನ ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಾನೆಂದು uming ಹಿಸಿ, ಇನಾಮ್ದಾರ್ ಒಂದು ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ನೀಡಲು ಮನೆಗೆ ಹೋದನು, ಮಾಮಾ ಅಲ್ಲಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಬಡಗಿ ಹಿಂಬಾಗಿಲಿನ ಮೂಲಕ ಬಂದು ಹಿಂಭಾಗದ ಅಲ್ಲೆ ಮರದ ಬೆಂಚ್ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತನು. ಇನಾಮ್ದಾರ್ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚಾರಿಸಿದರು. ಮಾಮಾ ಇನಾಮ್ದಾರ್‌ಗೆ, ಓ ಓ ಇನಾಮ್‌ದಾರ್, ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬನ್ನಿ, ಬೈಸ್ ಹೀತ್. ಮುಂದಿನ ವರ್ಷದ ವೇಳೆಗೆ ನಿಮಗೆ ಮಗ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಬಾಲ್ಯ ಧಂಗರ್ ಎಂಬ ಹೆಸರು ಜಗತ್ತಿಗೆ ತಿಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಮರ ಮತ್ತು ಈ ರಸ್ತೆ ಇದಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ.
ಅವರ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಪ್ರಕಾರ, 1931 ರಲ್ಲಿ ಇನಾಮ್ದಾರ್‌ಗೆ ಒಂದು ಮಗು ಜನಿಸಿತು. ಅವನಿಗೆ ಬಾಬಾಸಾಹೇಬ್ ಎಂದು ಹೆಸರಿಡಲಾಯಿತು. ಅವಳು 1975 ರಲ್ಲಿ ಮಗನಿಗೆ ಜನ್ಮ ನೀಡಿದಳು. ಅವನು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಕೃಪೆಯಿಂದ ಕೂಡ.
"ಮರ ಮತ್ತು ರಸ್ತೆಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ನೀವು ಮಗನನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತೀರಿ" ಎಂದು ಹೇಳುವುದು ತಗ್ಗುನುಡಿಯಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಅವತಾರ ಸಂತರು ವೇದಾಂತವನ್ನು ಸಾಕ್ಷಿ ಅನುಭವದಿಂದ ಜೀರ್ಣಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರಿಂದ, ವೇದಾಂತವನ್ನು ಬಲ್ಲವರು ಮಾತ್ರ ಅದರ ಅರ್ಥವನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಆನಂದಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರಪಂಚದ ವಸ್ತುಗಳು ಭಾರವಾದ ಮತ್ತು ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಎರಡು ಮುಖ್ಯ ಭಾಗಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ. ಪ್ರಜ್ಞೆಯು ಸಸ್ಯಗಳು, ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಜೀವಿಗಳು, ಜೀವಿಗಳು, ಪ್ರಾಣಿಗಳು, ಪಕ್ಷಿಗಳು ಮತ್ತು ಮನುಷ್ಯರನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ನಿರ್ಜೀವ ವಸ್ತುಗಳು ನಿರ್ಜೀವ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತವೆ, ಆದರೆ ನಿರ್ಜೀವ ವಸ್ತುಗಳು ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ. ವಿಜ್ಞಾನವು ಅವರನ್ನು ಐದು ವಿಧಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಒಂದು ಮತ್ತು ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮಾತ್ರ ಸ್ವಯಂ ಪ್ರಜ್ಞೆಯಿಂದ ತುಂಬಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಸಂತರು ಯಾವಾಗಲೂ ಒಂದೇ ರೀತಿ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರಿಗೆ, ಮರವು ಜೀವಂತ ವಸ್ತುವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಭಾರವಾದ ಡಾಂಬರು, ಕಲ್ಲಿನ ರಸ್ತೆ ಸಹ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತದೆ.
ಆಗ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಪ್ರತಿಫಲವನ್ನು ಮೂರು ಎಕರೆ ಜಮೀನಿಗೆ (ಅಂದಾಜು ಎರಡು ಎಕರೆ) ಕೇಳಿದರು. ಶಂಕರರಾವ್ ಮಲ್ಹರ್ರಾವ್ ಭೋಸಲೆ ಕೂಡ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಸಂಕೋಚವಿಲ್ಲದೆ ಮೂರು ಎಕರೆ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಬಹುಮಾನವಾಗಿ ನೀಡಿದರು. ಅದೇ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಬಾಲುಮಾಮಾ ಅವರು ಸಮಾಧಿಗಾಗಿ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಇಂದು, ಬಾಲುಮಾಮಾ ಅವರ ಸಮಾಧಿ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಅದೇ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿದೆ.

(15)
"ಬಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯದು .."
......................................................................

“Your house will be cradled until next year,
These trees and the road bear witness to these words. "

By a devotee who has not moved the pace of karma and is childless; As soon as Balumama asked him to 'want a child', Mama said to him, 'Oh! I don't want to have children in this life; Let's see in the next birth. It is true that you serve me, but I have served Balu Dhangar and I have no children so if I want to leave the world bombed in my name, I do not need your service.
At the same time, Shankarrao Bhosale, the rewarder of Adampur, had come there after hearing the fame of his uncle. Since their only son was very ill, they came to Balumam to ask about it. Inamdar Shankarrao Bhosale visited Balumam and sat down in front of his uncle. Who's their uncle? Which ones Why did you come? ' The rewarders then told the uncles about the illness of the only child and requested the uncle to heal the child. At that time, the uncle let the rewarder pull the bidi he was pulling. It was taken by the rewarders. Inamdars were hit hard by the first jerk of the bidi. Then the uncle ticked and told the rewarders, your work is not done. And the uncle told the rewarders to go to the village. After that, Inamdar went to the village and within a day or two, he found out that his only son had died. The rewarders were very sad. In this, four or five years passed like this. When the rewarding uncle came, he always asked the uncle about having another child. Mama used to say, "Let's see." Day after day passed like this. One day my uncle asked Inamdar, "Inamdar, will you take me by the hand and take me home when I call?" Inamdar said, "Yes, I will take it, Mama."
A few days went by like that. One day, Mama came in the morning from Margubai's temple in front of Inamdar's palace. Shankar .. Shankar .. Oh Shankarrao .. Such a call was heard by Inamdar's wife. At that time Shankarrao was taking a bath in the bathroom, she immediately ran there. Hey Mama is calling you. Run fast. She gave such a call to Shankarrao. Upon hearing this, the rewarders left the bath halfway and came to the courtyard with wet and open body. Akkasaheb lit the Aarti. She came to the courtyard with Aarti with the owner. The rewarding couple waved to the uncle. He visited his uncle and brought him home holding his hand. He gave due hospitality to his uncle. A few days after this incident, once again, the rewarders saw the uncle coming. Assuming that Mama would come to his house, Inamdar went to the house to give an idea, until Mama escaped from there and came through the carpenter's back door and sat on a wooden bench in the back alley. Inamdar came there inquiring about his uncle. Mama said to Inamdar, Oh Inamdar, come here, Bais Heath. If you don't have a son by next year, the name Balya Dhangar will not be known to the world. This tree and this road bear witness to this.
According to his uncle, in 1931, Inamdar had a child. He was named Babasaheb. She gave birth to a son in 1975. He is also by the grace of his uncle.
To say, "You will have a son by witnessing a tree and a road" is an understatement. But since the incarnate saints have digested Vedanta with witness experience, only those who know Vedanta will know its meaning and will be able to enjoy it. The substances of the world have two main parts, heavy and conscious. Consciousness includes plants, micro-organisms, organisms, animals, birds and humans. Inanimate things include inanimate things, but inanimate things also have consciousness. Science divides them into five ways and says that they are truly one and the only one of them is full of self-consciousness. Saints always experience the same. So to them, the tree is a living thing and the heavy asphalt, the rocky road also walks as a witness.
The uncle then asked the rewarder for three acres of land (approximately two acres). Shankarrao Malharrao Bhosale also gave three acres of land as a reward to his uncle without any hesitation. The same place was chosen by Balumama for Samadhi. Today, Balumama's Samadhi temple is built on the same site.

(15)
"Good in the name of Balumama .."
.................................................. ....................
"Good in the name of Balumama .."
(Compilation of testimon
ials from witnesses)
.. Compiler ..
Sadgurusevak Shri. Bhimashankar Siddharam Matre
Mo. No. 9049911063
(Reference: Shri Sant Sadguru Devavatari Balumama)
.................................................. ....................

“कैसी कळवळ्याची जाती । लाभावीन करीती प्रीती ॥”

 “कैसी कळवळ्याची जाती । लाभावीन करीती  प्रीती ॥”

श्री सद्गुरू  बाळुमामांनी सर्वसामान्य भक्तजनांचा ओढा भक्तिमार्गाकडे लावला, सामाजिक समतोल ठेवला, अन्यायाला मुठमाती दिली, तसेच समाजातील अंधश्रद्धा, रुढी व परंपरा यांमध्ये काळाच्या गरजेनुसार रीतसरपणे बदल घडवून आणण्याचे कार्य केले. 

आपल्या भक्तांतील अंधश्रद्धा, अविचारीपणा व दुष्टबुध्दी त्यांना शिव्या देऊन वा धाकाने  पश्चात्तापाप्रत त्यांना नेऊन घालवुन लावली. त्यांना सन्मार्गाला लावले. तसेच भक्तांना अहिंसा व्रत पालन करण्याची शिकवणूक मामांनी दिली आहे. संताना आपल्या भक्तांची फार काळजी लागून राहीलेली असते. बाळूमामा म्हणत,” तु माझ्याकडे येवू नकोस, मीच तुझ्याकडे येतो.” अशा प्रवृत्तीचे बाळूमामा स्वतःच भक्त जिथे असतील तिथे जावून त्यांना भेटून त्यांचे दुःख, चिंता दूर करत असत.
स्वतः बाळूमामा अहिंसा व्रताचे पालन अत्यंत काटेकोरपणे करत असत. त्यांचे मुक्या प्राण्यांवर फार प्रेम होते. त्यांनी किड्यामुंग्यांनाही आपल्या  हयातीत कधी दुखावले नाही.
एकदा एका जंगलामधुन बाळूमामा सहकार्‍यांसह जात होते. तिथे काही वानर मंडळी एका झाडावर जमली होती. ती सर्व मामांच्या कडे पाहत होती. उन्हाळ्याचे दिवस होते. त्यांना पाहून आपल्या स्वतःच्या मुलांप्रमाणे मामांनी अत्यंत काकुळतीने विचारले, ”अरे बाळांनो ! अशा भर उन्हात तुमच्या पाण्याची सोय काय?” यावर त्या प्राण्यांनी भूं-भूं असा भुत्कार केला. तेव्हा मामा काय समजायचे ते समजले. 

बाळूमामा सर्व जगाची भाषा जाणत होते, तिथे वानरांची भाषा काय विशेष? त्यावेळी मामांसोबतच्या इतर जणांना वानरांच्या प्रतिसादाबद्दल काही समजले नव्हते. बाळूमामांनी वानरांना डोळ्याच्या भाषेनेच काहीतरी सांगितले व ते सहकार्‍यांसह तेथून पुढे निघून गेले.

(14)

' बोलाss, बोलाss बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं..' 

.................................................................

“ಏನು ರೀತಿಯ ಜಾತಿ. ಲಾಭಕ್ಕಾಗಿ ಪ್ರೀತಿ. ”

ಶ್ರೀ ಸದ್ಗುರು ಬಾಲುಮಾಮ್ ಸಾಮಾನ್ಯ ಭಕ್ತರನ್ನು ಭಕ್ತಿಯ ಹಾದಿಯತ್ತ ನಿರ್ದೇಶಿಸಿದರು, ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಮತೋಲನವನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡರು, ಅನ್ಯಾಯವನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಸಮಯದ ಅಗತ್ಯಗಳಿಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಸಮಾಜದ ಮೂ st ನಂಬಿಕೆಗಳು, ರೂ ms ಿಗಳು ಮತ್ತು ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯವಸ್ಥಿತ ಬದಲಾವಣೆಯನ್ನು ತರಲು ಶ್ರಮಿಸಿದರು. ಅವನ ಭಕ್ತರ ಮೂ st ನಂಬಿಕೆ, ಚಿಂತನಶೀಲತೆ ಮತ್ತು ದುಷ್ಟತನ ಅವರನ್ನು ಶಪಿಸುವ ಮೂಲಕ ಅಥವಾ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪಕ್ಕೆ ತಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಅವರನ್ನು ಓಡಿಸಿತು. ಅವರಿಗೆ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ನೀಡಿದರು. ಅಹಿಂಸೆ ಉಪವಾಸವನ್ನು ಆಚರಿಸಲು ಮಾಮಾ ಭಕ್ತರಿಗೆ ಕಲಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಸಂತಾನ ತನ್ನ ಭಕ್ತರ ಬಗ್ಗೆ ತುಂಬಾ ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸುತ್ತಾನೆ. "ನನ್ನ ಬಳಿಗೆ ಬರಬೇಡ, ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಬಳಿಗೆ ಬರುತ್ತೇನೆ" ಎಂದು ಬಲುಮಾಮಾ ಹೇಳಿದಳು. ಬಲುಮಾಮಾ ಸ್ವತಃ ಭಕ್ತರು ಇದ್ದ ಸ್ಥಳಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅವರ ದುಃಖ ಮತ್ತು ಚಿಂತೆಗಳನ್ನು ನಿವಾರಿಸಲು ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದರು.
ಬಲುಮಾಮಾ ಸ್ವತಃ ಅಹಿಂಸೆಯ ಪ್ರತಿಜ್ಞೆಯನ್ನು ಬಹಳ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾಗಿ ಅನುಸರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರು ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ತುಂಬಾ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವನು ತನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಇರುವೆಗಳನ್ನು ನೋಯಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ಒಮ್ಮೆ ಬಲುಮಾಮಾ ತನ್ನ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಕಾಡಿನ ಮೂಲಕ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ. ಮರದ ಮೇಲೆ ಕೋತಿಗಳ ಗುಂಪು ಜಮಾಯಿಸಿತ್ತು. ಅವಳು ಎಲ್ಲಾ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪರನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಇದು ಬೇಸಿಗೆಯ ದಿನವಾಗಿತ್ತು. ಅವರನ್ನು ನೋಡಿ, ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಂತೆ, ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ತುಂಬಾ ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಕೇಳಿದರು, "ಓ ಬೇಬಿ! ಅಂತಹ ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ನೀರು ಸರಬರಾಜು ಏನು? ” ಅದರ ಮೇಲೆ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಘರ್ಜಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಆಗ ಮಾಮಾ ಅವರು ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಂಡರು. ಬಲುಮಾಮಾ ಅವರಿಗೆ ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚದ ಭಾಷೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು, ಅಲ್ಲಿ ಕೋತಿಗಳ ಭಾಷೆಯ ವಿಶೇಷತೆ ಏನು? ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನೊಂದಿಗಿನ ಇತರರು ಕೋತಿಯ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಬಲುಮಾಮಾ ತನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳ ಭಾಷೆಯಿಂದ ಕೋತಿಗಳಿಗೆ ಏನನ್ನೋ ಹೇಳಿದನು ಮತ್ತು ಅವರು ತಮ್ಮ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಹೊರಟುಹೋದರು.

(14)

'ಮಾತನಾಡಿ, ಬಾಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿ.

.................................................................

“What a kind caste. Love for the sake of profit. ”

Shri Sadguru Balumam directed the common devotees towards the path of devotion, maintained social balance, resisted injustice, and worked to bring about a systematic change in the superstitions, norms and traditions of the society as per the needs of the times. The superstition, thoughtlessness and wickedness of his devotees drove them away by cursing them or by pushing them to repentance. Guided them. Mama has also taught the devotees to observe non-violence fast. Santana is very concerned about his devotees. Balumama said, "Don't come to me, I will come to you." Balumama himself used to go to the places where the devotees were and meet them to relieve their sorrows and worries.
Balumama himself used to follow the vow of non-violence very strictly. He loved animals very much. He never hurt ants in his life.
Once Balumama was walking through a forest with his colleagues. There was a group of monkeys gathered on a tree. She was looking at all the uncles. It was a hot summer day. Seeing them, the uncles, like their own children, asked very anxiously, "Oh baby! What is your water supply in such hot sun? ” On top of that, the animals roared. Then Mama understood what he meant. Balumama knew the language of the whole world, what is special about the language of monkeys there? At the time, others with the uncle did not understand the monkey's response. Balumama said something to the monkeys with the language of his eyes and they left with their colleagues.

(14)

'Speak, speak in the name of Balumama.

......................................................................
"Good in the name of Balumama .."
(Compilation of testimonials from witnesses)
.. Compiler ..
Sadgurusevak Shri. Bhimashankar Siddharam Matre
Mo. No. 9049911063
(Reference: Shri Sant Sadguru Devavatari Balumama)
......................................................................

“मामांनी स्वतःस कठोरपणे शासन करवून घेतले आणि अनुयायांना नीतीमत्तेचा पाठ घालून दिला..”

 “मामांनी स्वतःस कठोरपणे शासन करवून घेतले 

आणि अनुयायांना नीतीमत्तेचा पाठ घालून दिला..”

एकदा बाळूमामा आपल्या मेंढ्यांचा कळप घेऊन ’लिंगनूर’ या गावातून रस्त्याने चालले होते. दुपारची वेळ होती. तेथे रस्त्याच्या कडेला काही चर्मकारांची घरे होती. नेहमीप्रमाणे ’वहाणा’ बनविणे वगैरे कामे चालली होती. मामांची दृष्टी सहजच तिकडे वळली. सोप्यावर एक तरुणी चपला शिवीत बसलेली होती. ती गोरी असून अंगावर अनेक सोन्याचे दागिने होते. तिने आकर्षक साडी नेसलेली होती. तिचे रुप विशेष देखणेे होते. आपल्या हातातील उद्योगात ती एकाग्रतेने गुंग होती.

मामांना तिच्या उद्योगशीलतेचे मोठे कौतुक वाटले. क्षणभर तिचे कौशल्यपुर्वक काम करण्याचे काम पाहत सहज तिथे उभे राहिले.  पण लगेच त्यांना काय वाटले कोण जाणे? ते झपाझप चालत पुढे एकीकडे बाजूच्या शेतात गेले. एक शेतकरी आपली बैलजोडी नांगरास जुंपून शेतात काम करीत होता. मामांनी त्याला थांबवून त्याच्या हातातील चाबूक मागीतला. शेतकर्‍याने नांगरणीचा औत थांबविला व मामांच्या हातात चाबूक दिला. त्याला वाटले गंमत म्हणून हा धनगर औत हाकनार असावा.
चाबकाच्या दांड्याने खळ्याएवढे वर्तूळ मामांनी शेतात काढले. त्या वर्तुळात मध्यावर स्वतः उभे राहिले. आपले धोतर अंगावर राखून इतर सर्व पोशाख काढून बाजूस ठेवला. तोपर्यंत काही शेतकरी, वाटसरु, मामांची गडीमाणसे वगैरे मामांभोवती गोळा झाली.

“या रिंगणाच्या आत कोणी याल तर खबरदार! या चाबकाने एकेकाला फोडून काढीन.”, असे मामा गरजले. हा काय प्रकार आहे? हे इतरांना समजेना झाला.
एवढ्यात मामांनी आपल्या उघड्या देहाला बेदमपणे सपासप चाबकाने फटकारे मारण्यास आरंभ केला. एखाद्या कसायाने कत्तलखान्याकडे नेताना जनावरांना चोपत न्यावे, तसे मामा स्वतःला घटकाभर चोपत होते. त्यांना मानणार्‍या माणसांना ते पाहवेना; पण काय करणार?, मामांना अडविणारा असा कोण जन्माला आलेला आहे? सगळे स्तब्धतेने पाहत राहिले.
काही वेळाने मामांचा चाबूक थांबला. बाळूमामांनी चाबूक शेतकर्‍याला परत दिला. त्याला पाच रुपये मोबदला दिला. पुन्हा आपले कपडे व्यवस्थित घातले. आणि आपल्या उद्योगाला लागले. शब्दाने सुद्धा त्यांना काही विचारण्याची कोणाची हिंमत झाली नाही.
वास्तविक मामांची कृती बोलकी नव्हती काय?,‘परस्त्रीकडे पाहणे म्हणजे मोठे अनीतीचे कृत्य.’ असे धर्मशास्त्रात मानलेले आहे. ’परावया नारी; माऊली समान’, परनारी मातेसमान मानली पाहिजे, असे संतांनी सांगितले आहे. सदाचार ,धर्मशीलता आणि नीतिमत्ता समाजाला शिकविणार्‍या गुरूने स्वतः केवढे शुद्ध आचरण ठेवणे अत्यावश्यक आहे, हे मामांनी स्वत:च्या कृतीने दाखवून दिले. आपल्या मनातील  उद्भवणारे विकार नाहीसे करण्यासाठी प्रसंगी स्वत:लाही शिक्षा करण्याचे मामांनी आपणाला दिलेले हे उदाहरण आपल्यासाठी मार्गदर्शक ठरते.
गुरू असावा तर असा विकारांनादेखील वठणीवर आणणारा.

(13)

' बोलाss, बोलाss बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं..'

...................................................................... 

"बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं.."
(साक्षीभावातून स्वदृष्टांतान्वये संकलन)
.. संकलक ..
सद्गुरुसेवक श्री. भिमाशंकर सिध्दाराम मात्रे
मो. क्र. ९०४९९११०६३
(संदर्भ ग्रंथ : श्री संत सद्गुरु देवावतारी बाळूमामा)

......................................................................

"ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ತನ್ನನ್ನು ಕಠಿಣವಾಗಿ ಆಳಿದರು

ಮತ್ತು ತನ್ನ ಅನುಯಾಯಿಗಳಿಗೆ ನೀತಿಯ ಪಾಠವನ್ನು ಕಲಿಸಿದನು.

ಒಮ್ಮೆ ಬಲುಮಾಮಾ ತನ್ನ ಕುರಿಗಳ ಹಿಂಡುಗಳೊಂದಿಗೆ 'ಲಿಂಗ್ನೂರ್' ಹಳ್ಳಿಯ ಮೂಲಕ ರಸ್ತೆಯ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ. ಅದು ಮಧ್ಯಾಹ್ನವಾಗಿತ್ತು. ರಸ್ತೆಯ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಟ್ಯಾನರಿ ಮನೆಗಳು ಇದ್ದವು. ಎಂದಿನಂತೆ, 'ವಾಹನಾ' ತಯಾರಿಕೆ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಅಲ್ಲಿ ಸುಲಭವಾಗಿ ತಿರುಗಿದವು. ಶಪಥ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಯುವತಿಯೊಬ್ಬಳು ಸೋಫಾ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು. ಅವಳು ಬಿಳಿ ಮತ್ತು ಅವಳ ದೇಹದ ಮೇಲೆ ಅನೇಕ ಚಿನ್ನದ ಆಭರಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾಳೆ. ಅವಳು ಆಕರ್ಷಕ ಸೀರೆ ಧರಿಸಿದ್ದಳು. ಅವಳ ನೋಟ ವಿಶೇಷವಾಗಿತ್ತು. ಅವಳ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಉದ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಅವಳು ಏಕಾಗ್ರತೆಯಿಂದ ಮೂಕಳಾಗಿದ್ದಳು.

ಮಾಮಾ ತನ್ನ ಉದ್ಯಮಶೀಲತೆಯನ್ನು ಬಹಳ ಮೆಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ನಾನು ಅವಳ ಕೆಲಸವನ್ನು ಕೌಶಲ್ಯದಿಂದ ನೋಡುತ್ತಾ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಅಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಅವರು ಏನು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾರೆ? ಅವರು ಪಕ್ಕದ ಮೈದಾನಕ್ಕೆ ಅವಸರದಿಂದ. ಒಬ್ಬ ರೈತ ತನ್ನ ಎತ್ತುಗಳೊಂದಿಗೆ ಉಳುಮೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಅವನನ್ನು ತಡೆದು ಚಾವಟಿ ಕೇಳಿದರು. ರೈತ ಉಳುಮೆ ಮಾಡುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಿಗೆ ಚಾವಟಿ ಹಾಕಿದ. ಇದು ತಮಾಷೆಯಾಗಿರಬೇಕು ಎಂದು ಅವರು ಭಾವಿಸಿದರು.

ಚಾವಟಿಯಿಂದ, ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಒಂದು ಕ್ಷೇತ್ರದ ಗಾತ್ರದ ಬಗ್ಗೆ ವೃತ್ತವನ್ನು ರಚಿಸಿದರು. ಅವನು ವೃತ್ತದ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ನಿಂತನು. ಅವನು ತನ್ನ ಧೋತಿಯನ್ನು ಧರಿಸಿ ತನ್ನ ಇತರ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ತೆಗೆದನು. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ, ಕೆಲವು ರೈತರು, ವಾಟ್ಸಾರು, ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ದರೋಡೆಕೋರರು, ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಸುತ್ತಲೂ ಜಮಾಯಿಸಿದರು.

“ಯಾರಾದರೂ ಈ ರಂಗಕ್ಕೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದರೆ ಹುಷಾರಾಗಿರು! ನಾನು ಈ ಚಾವಟಿಯಿಂದ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರನ್ನು ಮುರಿಯುತ್ತೇನೆ. ”, ಬೇಡಿಕೊಂಡ ಮಾಮಾ. ಇದು ಯಾವ ಪ್ರಕಾರ? ಇದನ್ನು ಇತರರು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ.

ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ, ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ತನ್ನ ಬರಿಯ ದೇಹವನ್ನು ಚಾವಟಿಯಿಂದ ಹೊಡೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ. ಕಸಾಯಿಖಾನೆ ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ಕಸಾಯಿಖಾನೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುವಾಗ ಕಪಾಳಮೋಕ್ಷ ಮಾಡುವಂತೆಯೇ ಮಾಮಾ ತನ್ನನ್ನು ತಾನೇ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವರನ್ನು ನಂಬುವ ಜನರು ಅದನ್ನು ನೋಡಬಾರದು; ಆದರೆ ಏನು ಮಾಡಬೇಕು? ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನನ್ನು ತಡೆಯಲು ಯಾರು ಜನಿಸುತ್ತಾರೆ? ಎಲ್ಲರೂ ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರು.

ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ, ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಚಾವಟಿ ನಿಂತಿತು. ಬಾಲುಮಾಮಾ ಚಾವಟಿಯನ್ನು ರೈತನಿಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿಸಿದ. ಅವರಿಗೆ ಐದು ರೂಪಾಯಿ ನೀಡಲಾಯಿತು. ನಿಮ್ಮ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಮತ್ತೆ ಹಾಕಿ. ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಉದ್ಯಮವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿ. ಯಾರೂ ಅವರಿಗೆ ಒಂದು ಪದ ಕೇಳಲು ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ.

ನಿಜವಾದ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಮಾತಿನ ಮಾತಲ್ಲವೇ?, ‘ವಿದೇಶಿ ಮಹಿಳೆಯನ್ನು ನೋಡುವುದು ದೊಡ್ಡ ಅನ್ಯಾಯದ ಕೆಲಸ.’ ಇದನ್ನು ಧರ್ಮಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ‘ಪರವಾಯಾ ನಾರಿ; ಮೌಲಿಯನ್ನು ಪಾರ್ನರಿ ಮಾತಾಗೆ ಸಮಾನ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಸಂತರು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಒಬ್ಬ ಸಮಾಜವು ಸದ್ಗುಣ, ಧರ್ಮನಿಷ್ಠೆ ಮತ್ತು ನೈತಿಕತೆಯನ್ನು ಕಲಿಸುವುದು ಎಷ್ಟು ಮುಖ್ಯ ಎಂದು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಸ್ವತಃ ತಮ್ಮ ಕಾರ್ಯಗಳಿಂದ ತೋರಿಸಿದರು. ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಉದ್ಭವಿಸುವ ಅಸ್ವಸ್ಥತೆಗಳನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕಲು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಶಿಕ್ಷಿಸಲು ನಿಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ನಿಮಗೆ ನೀಡಿದ ಈ ಉದಾಹರಣೆಯು ನಿಮಗೆ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಯಾಗಿದೆ.

ಗುರು ಇದ್ದರೆ, ಅವನು ಅಂತಹ ಅಸ್ವಸ್ಥತೆಗಳನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ತರಬಹುದು.

(13)

'ಮಾತನಾಡಿ, ಬಾಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿ.

.................................................. ....................
"ಬಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯದು .."
(ಸಾಕ್ಷಿಗಳಿಂದ ಪ್ರಶಂಸಾಪತ್ರಗಳ ಸಂಕಲನ)
.. ಕಂಪೈಲರ್ ..
ಸದ್ಗುರುಸೆವಕ್ ಶ್ರೀ. ಭೀಮಾಶಂಕರ್ ಸಿದ್ಧರಂ ಮಾಟ್ರೆ
ಮೊ. ಇಲ್ಲ. 9049911063
(ಉಲ್ಲೇಖ: ಶ್ರೀ ಸಂತ ಸದ್ಗುರು ದೇವತಾರಿ ಬಲುಮಾಮಾ)
.................................................. .................... 

"My uncle ruled himself harshly And taught 

his followers the lesson of righteousness. "

Once Balumama was walking along the road through the village of 'Lingnur' with his flock of sheep. It was noon. There were some tannery houses on the side of the road. As usual, making 'Vahana' etc. was going on. My uncle's eyes easily turned there. A young woman was sitting on the sofa swearing. She is white and has many gold ornaments on her body. She was wearing an attractive sari. Her appearance was special. In the industry in her hands she was dumb with concentration.

Mama was very appreciative of her entrepreneurship. I stood there for a moment watching her work skillfully. But what do they think? They hurried to a side field. A farmer was plowing with his oxen. His uncle stopped him and asked for a whip. The farmer stopped plowing and whipped his uncle. He thought it must be a joke.

With a whip, the uncle drew a circle about the size of a field. He stood in the middle of the circle. He put on his dhoti and took off all his other clothes. Until then, some farmers, Watsaru, uncle's gangsters, etc. gathered around the uncle.

“Beware if anyone enters this arena! I will break each one with this whip. ”, Demanded Mama. What type is this? This was not understood by others.

At that moment, the uncle started beating his bare body with a whip. Mama was beating herself up all over the place, just as a butcher should be slapping animals while leading them to the slaughterhouse. People who believe in them should not see it; But what will he do? Who is born to hinder uncles? Everyone stared in amazement.

After a while, my uncle's whip stopped. Balumama returned the whip to the farmer. He was paid five rupees. Put your clothes back on. And started your industry. No one dared to ask them a word.

Wasn't the act of the real uncle verbal ?, ‘Looking at a foreign woman is an act of great injustice.’ It is considered in Dharmashastra. ‘Paravaya Nari; The saints have said that Mauli should be considered equal to Parnari Mata. The uncle himself showed by his own actions how important it is for a guru to teach the society virtue, piety and morality. This example given to you by your uncle to punish yourself in order to get rid of the disorders that arise in your mind is a guide for you.

If there is a Guru, then he can bring such disorders under control.

(13)