“पुढच्या वर्षापर्यंत तुझ्या घरी पाळणा हालेल, या शब्दांना हे झाड व रस्ता साक्षीस आहेत..”

 “पुढच्या वर्षापर्यंत तुझ्या घरी पाळणा हालेल,
या शब्दांना हे झाड व रस्ता साक्षीस आहेत..”

कर्माची गती न सरलेल्या आणि निपुत्रिक असलेल्या एका भक्ताने; बाळूमामांना ’मूलबाळ पाहिजेत’, असे मागणे घालताच, मामा त्याला म्हणाले, अरे! या जन्मात माझ्या जवळ मुलबाळ मागायची नाहीत; पुढच्या जन्मात बघू. तु माझी सेवा चाकरी करतोस हे खरं आहे, पण बाळू धनगराची सेवा केली आणि मला मुलं झाली नाहीत म्हणून माझ्या नावाने जगात बोंबलत सुटायचं असलं तर मला तुझ्या सेवेची गरज नाही.
त्याचवेळी मामांची किर्ती ऐकुन आदमापुरचे इनामदार शंकरराव भोसले हे त्याठिकाणी आले होते.  त्यांचा एकुलता-एक मुलगा खूप आजारी असल्याने, त्याविषयी विचारणा करण्यास ते बाळूमामांच्याकडे आले होते. इनामदार शंकरराव भोसले बाळूमामांचे दर्शन घेऊन तिथेच मामांसमोर खाली बसले. मामांकडून त्यांची ’कोण? कुठले? का आला?’ याची चौकशी झाली. त्यानंतर इनामदारांनी एकुलत्या एका मुलाच्या आजारपणाविषयी सांगून, मुलाला बरे करण्याची विनंती मामांना केली. त्यावेळेस मामांनी आपण ओढत असलेली बिडी इनामदारांना ओढण्यास दिली. ती इनामदारांनी घेतली. इनामदारांना बिडीच्या पहिल्याच झुरक्याला जोरात ठसका लागला. त्यानंतर मामांनी टिचकी वाजवली व ते इनामदारांना म्हणाले, तुमचे काम होत नाही. आणि मामांनी इनामदारांना गावाकडे जाण्यास सांगितले. त्यानंतर इनामदार गावाकडे गेले आणि एकदोन दिवसातच त्यांचा एकुलता एक मुलगा वारल्याचे समजले. 

इनामदारांना याचे फार दुःख झाले. यामध्येच चार-पाच वर्षे अशीच निघून गेली. इनामदार मामांच्याकडे आले की दुसरे अपत्य होण्याविषयी मामांना नेहमी विचारायचे. मामा म्हणायचे,” बघु सांगतो.” याप्रमाणे दिवसामागून दिवस जात होते. एके दिवशी मामांनी इनामदारांना विचारले, इनामदार मी हाक मारीन त्यावेळी हात धरुन मला घरी नेशील का?  इनामदार म्हणाले,होय, घेऊन जाइन की मामा.”
काही दिवस असेच निघुन गेले. एकेदिवशी मामा सकाळच्या वेळी मरगूबाईच्या देवळाकडून इनामदारांच्या वाड्यासमोर आले. शंकर.. शंकर.. अरे शंकरराव.. अशी हाक इनामदारांच्या पत्नीने ऐकली. त्यावेळी शंकरराव स्नानघरात अंघोळ करत होते, ती लगेच तिकडे धावतच गेली. अहो मामा तुम्हाला हाक मारत आहेत. लवकर चला. अशी हाक तिने शंकररावांना दिली. हे ऐकताच इनामदारांनी अंघोळ अर्धीच सोडली आणि ओल्या-उघड्या अंगानेच अंगणात आले. आक्कासाहेबांनी आरती पेटवली. मालकांच्या सोबत आरती घेऊन त्या अंगणात आल्या. इनामदार पती-पत्नीने मामांना ओवाळले. मामांचे दर्शन घेतले व मामांना हाताला धरुन घरात आणले. मामांचे यथोचित आदरातिथ्य त्यांनी केले. या घटनेनंतर काही दिवसांनी पुन्हा एकदा  इनामदारांनी मामांना येताना पाहीले. मामा आपल्या घरी येतील, असे समजून घरात कल्पना देण्यासाठी म्हणुन इनामदार घरात गेले, तोपर्यंत मामा तेथून सटकले व सुताराच्या मागील दाराने येऊन पाठीमागच्या गल्लीत एका लाकडाच्या ओंडक्यावर बसले. इनामदार मामांची चौकशी करत, करत तिथे येऊन पोहोचले. इनामदारांना मामा म्हणाले,अरे इनामदार ये इकडे, बैस हिथं. पुढच्या वर्षापर्यंत जर तुला मुलगा झाला नाही तर बाळ्या धनगर हे  नाव जगात  सांगणार नाही. या गोष्टीला हे झाड व हा रस्ता साक्षीला आहे.
मामांच्या सांगण्याप्रमाणे इ.स.1931 साली इनामदारांना अपत्य झाले. त्याचे नाव बाबासाहेब असे ठेवले. त्या बाबासाहेबांना पुढे इ.स.1975 साली एक मुलगा झाला. तो देखील मामांच्या कृपेनेच.
“झाडाच्या व रस्त्याच्या साक्षीने तुला मुलगा होईल ”, असे मामांचे सांगणे म्हणजे कोणालाही फसवणूक केल्यासारखे वाटेल. परंतु देवअवतारी संतांनी वेदांत साक्षी अनुभवाने पचवला असल्याने, त्याचा अर्थ वेदांत जाणणार्‍यालाच कळणार व त्यातील आनंद भोगता येणार. जगातील पदार्थांमध्ये जड व चेतन असे मुख्य दोन भाग असतात. चेतनात वनस्पती, सुक्ष्म जिवाणू, जीवजंतू, पशु -पक्षी व मानव यांचा समावेश होतो. जडात निर्जीव गोष्टींचा समावेश होतो, परंतु निर्जीवातही चेतना असते. विज्ञानशास्त्राने त्यांची पाच प्रकारे विभागणी करुन त्यांच्यात खरोखर अभेद असुन त्या सर्वांत एकच आत्मचैतन्य पूर्ण भरलेले आहे, असे सांगितले आहे. त्याचाच नेहमी अनुभव संतांना येत असतो. म्हणून त्यांना झाड ही चेतन वस्तू व  जड डांबर, खडी मातीचा रस्तादेखील साक्षीसाठी चालतो.
पुढे मामांनी इनामदारांच्या कडे तीन ओपे जमीन (अंदाजे दोन एकर जमीन) मागितली. शंकरराव मल्हारराव भोसले यांनीदेखील कसलाही मागचा पुढचा विचार न करता मामांना बक्षीस म्हणून तीन ओपे जमीन दिली. तीच जागा बाळूमामांनी समाधीसाठी निवडली. आज त्याच जागेवर बाळूमामांचे समाधी मंदिर बांधले आहे.

(15)

"बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं.."

......................................................................

"ಮುಂದಿನ ವರ್ಷ ತನಕ ನಿಮ್ಮ ಮನೆ ತೊಟ್ಟಿಲು ಇರುತ್ತದೆ,
ಈ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಈ ಮರಗಳು ಮತ್ತು ರಸ್ತೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ. "

ಕರ್ಮದ ವೇಗವನ್ನು ಸರಿಸದ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲದ ಭಕ್ತರಿಂದ; ಬಾಲುಮಾಮಾ ಅವರಿಗೆ 'ಮಗು ಬೇಕು' ಎಂದು ಕೇಳಿದ ತಕ್ಷಣ, ಮಾಮಾ ಅವನಿಗೆ, 'ಓ! ಈ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನಾನು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೊಂದಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ; ಮುಂದಿನ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ನೋಡೋಣ. ನೀವು ನನಗೆ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಿರುವುದು ನಿಜ, ಆದರೆ ನಾನು ಬಾಲು ಧಂಗರ್‌ಗೆ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ನನಗೆ ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲ, ಹಾಗಾಗಿ ನನ್ನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಜಗತ್ತನ್ನು ಬಾಂಬ್ ಸ್ಫೋಟಿಸಲು ಬಿಡಲು ಬಯಸಿದರೆ, ನನಗೆ ನಿಮ್ಮ ಸೇವೆಯ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ.
ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಅಡಂಪೂರ್ನ ಬಹುಮಾನವಾದ ಶಂಕರರಾವ್ ಭೋಸಲೆ ಅವರ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಖ್ಯಾತಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದ ನಂತರ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಅವರ ಏಕೈಕ ಮಗ ತುಂಬಾ ಅನಾರೋಗ್ಯದಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದ ಕಾರಣ, ಅವರು ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಲು ಬಾಲುಮಾಮ್‌ಗೆ ಬಂದರು. ಇನಾಮ್ದಾರ್ ಶಂಕರರಾವ್ ಭೋಸಲೆ ಬಾಲಮಂಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತರು. ಅವರ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಯಾರು? ಯಾವುದು ನೀವು ಯಾಕೆ ಬಂದಿದ್ದೀರಿ? ' ನಂತರ ಬಹುಮಾನ ಪಡೆದವರು ಏಕೈಕ ಮಗುವಿನ ಅನಾರೋಗ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಮಗುವನ್ನು ಗುಣಪಡಿಸುವಂತೆ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಿಗೆ ವಿನಂತಿಸಿದರು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಅವರು ಎಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಬೀಡಿಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿಫಲವನ್ನು ಎಳೆಯಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟರು. ಇದನ್ನು ಬಹುಮಾನ ನೀಡುವವರು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಬೀಡಿಯ ಮೊದಲ ಎಳೆತದಿಂದ ಇನಮ್‌ದಾರ್‌ಗಳಿಗೆ ತೀವ್ರ ಪೆಟ್ಟು ಬಿದ್ದಿದೆ. ನಂತರ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಟಿಕ್ ಮಾಡಿ ಪ್ರತಿಫಲ ನೀಡುವವರಿಗೆ ಹೇಳಿದರು, ನಿಮ್ಮ ಕೆಲಸ ಮುಗಿದಿಲ್ಲ. ಮತ್ತು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಪ್ರತಿಫಲ ನೀಡುವವರಿಗೆ ಗ್ರಾಮಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಹೇಳಿದರು. ಅದರ ನಂತರ, ಇನಾಮ್ದಾರ್ ಗ್ರಾಮಕ್ಕೆ ಹೋದರು ಮತ್ತು ಒಂದು ಅಥವಾ ಎರಡು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ಅವರ ಏಕೈಕ ಮಗ ಮೃತಪಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಬಂದಿದೆ. ಪ್ರತಿಫಲ ನೀಡುವವರು ತುಂಬಾ ದುಃಖಿತರಾಗಿದ್ದರು. ಇದರಲ್ಲಿ, ನಾಲ್ಕು ಅಥವಾ ಐದು ವರ್ಷಗಳು ಈ ರೀತಿ ಕಳೆದವು. ಬಹುಮಾನದ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಬಂದಾಗ, ಅವರು ಯಾವಾಗಲೂ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನನ್ನು ಮತ್ತೊಂದು ಮಗುವನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿದರು. "ನೋಡೋಣ" ಎಂದು ಅಮ್ಮ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಈ ರೀತಿ ಹಾದುಹೋಯಿತು. ಒಂದು ದಿನ ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಇನಾಮ್ದಾರ್ ಅವರನ್ನು ಕೇಳಿದರು, "ಇನಾಮ್ದಾರ್, ನೀವು ನನ್ನನ್ನು ಕೈಯಿಂದ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಮನೆಗೆ ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೀರಾ? "ಹೌದು, ನಾನು ಅದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ಮಾಮಾ" ಎಂದು ಇನಾಮ್ದಾರ್ ಹೇಳಿದರು.
ಕೆಲವು ದಿನಗಳು ಹಾಗೆ ಹೋದವು. ಒಂದು ದಿನ, ಮಾಮಾ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಇನಾಮ್ದಾರ್ ಅರಮನೆಯ ಮುಂಭಾಗದಲ್ಲಿರುವ ಮಾರ್ಗುಬಾಯಿ ದೇವಸ್ಥಾನದಿಂದ ಬಂದರು. ಶಂಕರ್ .. ಶಂಕರ್ .. ಓ ಶಂಕರ್ರಾವ್ .. ಇಂತಹ ಕರೆ ಇನಾಮ್ದಾರ್ ಅವರ ಪತ್ನಿ ಕೇಳಿದೆ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಶಂಕರರಾವ್ ಸ್ನಾನಗೃಹದಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಅವಳು ತಕ್ಷಣ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಓಡಿಹೋದಳು. ಹೇ ಮಾಮಾ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ವೇಗವಾಗಿ ಓಡು. ಅವಳು ಶಂಕರರಾವ್‌ಗೆ ಅಂತಹ ಕರೆ ನೀಡಿದ್ದಳು. ಇದನ್ನು ಕೇಳಿದ ಪ್ರತಿಫಲಕಾರರು ಸ್ನಾನವನ್ನು ಅರ್ಧದಾರಿಯಲ್ಲೇ ಬಿಟ್ಟು ಒದ್ದೆಯಾದ ಮತ್ತು ತೆರೆದ ದೇಹದಿಂದ ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ಬಂದರು. ಅಕ್ಕಾಸಾಹೇಬ್ ಆರತಿಯನ್ನು ಬೆಳಗಿಸಿದನು. ಅವಳು ಮಾಲೀಕರೊಂದಿಗೆ ಆರತಿಯೊಂದಿಗೆ ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ಬಂದಳು. ಬಹುಮಾನದ ದಂಪತಿಗಳು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಿಗೆ ಅಲೆದಾಡಿದರು. ಅವನು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಮನೆಗೆ ಕರೆತಂದನು. ಅವರು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಿಗೆ ಸರಿಯಾದ ಆತಿಥ್ಯ ನೀಡಿದರು. ಈ ಘಟನೆಯ ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ನಂತರ, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ, ಬಹುಮಾನಗಳು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಬರುವುದನ್ನು ನೋಡಿದರು. ಮಾಮಾ ತನ್ನ ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಾನೆಂದು uming ಹಿಸಿ, ಇನಾಮ್ದಾರ್ ಒಂದು ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ನೀಡಲು ಮನೆಗೆ ಹೋದನು, ಮಾಮಾ ಅಲ್ಲಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಬಡಗಿ ಹಿಂಬಾಗಿಲಿನ ಮೂಲಕ ಬಂದು ಹಿಂಭಾಗದ ಅಲ್ಲೆ ಮರದ ಬೆಂಚ್ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತನು. ಇನಾಮ್ದಾರ್ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚಾರಿಸಿದರು. ಮಾಮಾ ಇನಾಮ್ದಾರ್‌ಗೆ, ಓ ಓ ಇನಾಮ್‌ದಾರ್, ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬನ್ನಿ, ಬೈಸ್ ಹೀತ್. ಮುಂದಿನ ವರ್ಷದ ವೇಳೆಗೆ ನಿಮಗೆ ಮಗ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಬಾಲ್ಯ ಧಂಗರ್ ಎಂಬ ಹೆಸರು ಜಗತ್ತಿಗೆ ತಿಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಮರ ಮತ್ತು ಈ ರಸ್ತೆ ಇದಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ.
ಅವರ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಪ್ರಕಾರ, 1931 ರಲ್ಲಿ ಇನಾಮ್ದಾರ್‌ಗೆ ಒಂದು ಮಗು ಜನಿಸಿತು. ಅವನಿಗೆ ಬಾಬಾಸಾಹೇಬ್ ಎಂದು ಹೆಸರಿಡಲಾಯಿತು. ಅವಳು 1975 ರಲ್ಲಿ ಮಗನಿಗೆ ಜನ್ಮ ನೀಡಿದಳು. ಅವನು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಕೃಪೆಯಿಂದ ಕೂಡ.
"ಮರ ಮತ್ತು ರಸ್ತೆಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ನೀವು ಮಗನನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತೀರಿ" ಎಂದು ಹೇಳುವುದು ತಗ್ಗುನುಡಿಯಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಅವತಾರ ಸಂತರು ವೇದಾಂತವನ್ನು ಸಾಕ್ಷಿ ಅನುಭವದಿಂದ ಜೀರ್ಣಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರಿಂದ, ವೇದಾಂತವನ್ನು ಬಲ್ಲವರು ಮಾತ್ರ ಅದರ ಅರ್ಥವನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಆನಂದಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರಪಂಚದ ವಸ್ತುಗಳು ಭಾರವಾದ ಮತ್ತು ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಎರಡು ಮುಖ್ಯ ಭಾಗಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ. ಪ್ರಜ್ಞೆಯು ಸಸ್ಯಗಳು, ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಜೀವಿಗಳು, ಜೀವಿಗಳು, ಪ್ರಾಣಿಗಳು, ಪಕ್ಷಿಗಳು ಮತ್ತು ಮನುಷ್ಯರನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ನಿರ್ಜೀವ ವಸ್ತುಗಳು ನಿರ್ಜೀವ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತವೆ, ಆದರೆ ನಿರ್ಜೀವ ವಸ್ತುಗಳು ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ. ವಿಜ್ಞಾನವು ಅವರನ್ನು ಐದು ವಿಧಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಒಂದು ಮತ್ತು ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮಾತ್ರ ಸ್ವಯಂ ಪ್ರಜ್ಞೆಯಿಂದ ತುಂಬಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಸಂತರು ಯಾವಾಗಲೂ ಒಂದೇ ರೀತಿ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರಿಗೆ, ಮರವು ಜೀವಂತ ವಸ್ತುವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಭಾರವಾದ ಡಾಂಬರು, ಕಲ್ಲಿನ ರಸ್ತೆ ಸಹ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತದೆ.
ಆಗ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಪ್ರತಿಫಲವನ್ನು ಮೂರು ಎಕರೆ ಜಮೀನಿಗೆ (ಅಂದಾಜು ಎರಡು ಎಕರೆ) ಕೇಳಿದರು. ಶಂಕರರಾವ್ ಮಲ್ಹರ್ರಾವ್ ಭೋಸಲೆ ಕೂಡ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಸಂಕೋಚವಿಲ್ಲದೆ ಮೂರು ಎಕರೆ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಬಹುಮಾನವಾಗಿ ನೀಡಿದರು. ಅದೇ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಬಾಲುಮಾಮಾ ಅವರು ಸಮಾಧಿಗಾಗಿ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಇಂದು, ಬಾಲುಮಾಮಾ ಅವರ ಸಮಾಧಿ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಅದೇ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿದೆ.

(15)
"ಬಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯದು .."
......................................................................

“Your house will be cradled until next year,
These trees and the road bear witness to these words. "

By a devotee who has not moved the pace of karma and is childless; As soon as Balumama asked him to 'want a child', Mama said to him, 'Oh! I don't want to have children in this life; Let's see in the next birth. It is true that you serve me, but I have served Balu Dhangar and I have no children so if I want to leave the world bombed in my name, I do not need your service.
At the same time, Shankarrao Bhosale, the rewarder of Adampur, had come there after hearing the fame of his uncle. Since their only son was very ill, they came to Balumam to ask about it. Inamdar Shankarrao Bhosale visited Balumam and sat down in front of his uncle. Who's their uncle? Which ones Why did you come? ' The rewarders then told the uncles about the illness of the only child and requested the uncle to heal the child. At that time, the uncle let the rewarder pull the bidi he was pulling. It was taken by the rewarders. Inamdars were hit hard by the first jerk of the bidi. Then the uncle ticked and told the rewarders, your work is not done. And the uncle told the rewarders to go to the village. After that, Inamdar went to the village and within a day or two, he found out that his only son had died. The rewarders were very sad. In this, four or five years passed like this. When the rewarding uncle came, he always asked the uncle about having another child. Mama used to say, "Let's see." Day after day passed like this. One day my uncle asked Inamdar, "Inamdar, will you take me by the hand and take me home when I call?" Inamdar said, "Yes, I will take it, Mama."
A few days went by like that. One day, Mama came in the morning from Margubai's temple in front of Inamdar's palace. Shankar .. Shankar .. Oh Shankarrao .. Such a call was heard by Inamdar's wife. At that time Shankarrao was taking a bath in the bathroom, she immediately ran there. Hey Mama is calling you. Run fast. She gave such a call to Shankarrao. Upon hearing this, the rewarders left the bath halfway and came to the courtyard with wet and open body. Akkasaheb lit the Aarti. She came to the courtyard with Aarti with the owner. The rewarding couple waved to the uncle. He visited his uncle and brought him home holding his hand. He gave due hospitality to his uncle. A few days after this incident, once again, the rewarders saw the uncle coming. Assuming that Mama would come to his house, Inamdar went to the house to give an idea, until Mama escaped from there and came through the carpenter's back door and sat on a wooden bench in the back alley. Inamdar came there inquiring about his uncle. Mama said to Inamdar, Oh Inamdar, come here, Bais Heath. If you don't have a son by next year, the name Balya Dhangar will not be known to the world. This tree and this road bear witness to this.
According to his uncle, in 1931, Inamdar had a child. He was named Babasaheb. She gave birth to a son in 1975. He is also by the grace of his uncle.
To say, "You will have a son by witnessing a tree and a road" is an understatement. But since the incarnate saints have digested Vedanta with witness experience, only those who know Vedanta will know its meaning and will be able to enjoy it. The substances of the world have two main parts, heavy and conscious. Consciousness includes plants, micro-organisms, organisms, animals, birds and humans. Inanimate things include inanimate things, but inanimate things also have consciousness. Science divides them into five ways and says that they are truly one and the only one of them is full of self-consciousness. Saints always experience the same. So to them, the tree is a living thing and the heavy asphalt, the rocky road also walks as a witness.
The uncle then asked the rewarder for three acres of land (approximately two acres). Shankarrao Malharrao Bhosale also gave three acres of land as a reward to his uncle without any hesitation. The same place was chosen by Balumama for Samadhi. Today, Balumama's Samadhi temple is built on the same site.

(15)
"Good in the name of Balumama .."
.................................................. ....................
"Good in the name of Balumama .."
(Compilation of testimon
ials from witnesses)
.. Compiler ..
Sadgurusevak Shri. Bhimashankar Siddharam Matre
Mo. No. 9049911063
(Reference: Shri Sant Sadguru Devavatari Balumama)
.................................................. ....................