"संत श्री बाळूमामा यांची जीवनी.."

(12)
 ‘जमिनीतून चांदीच्या रुपयांचे गाठोडे काढले..’

अनन्य निष्ठावान भक्तांसाठी ईश्वरी अवतारी अथवा संत लोक विलक्षणपणे सृष्टीनियमांना डावलून  आणि विश्वास बसणार नाही, असे काहीही घडवितात यात शंका नाही.

अगदी अस्सल वेदांत शास्त्रातसुद्धा म्हटले आहे की, तो परमात्मा कोणत्याही साधन सामुग्रीशिवाय केवळ इच्छामात्रेने विश्व निर्माण करतो. त्यामुळे संतचरीत्रातील अघटीत अशा घटना शक्य असतात.

पुढील घटना लक्ष्मण वडेर यांच्या समक्षच घडली. मामांच्या बकर्‍या बेळगाव बागलकोट या हमरस्त्याने सांबरा गावाजवळून चालल्या होत्या. त्याकाळी उत्तर कर्नाटक भागात विशेषतः बेळगाव व विजापुर भागात दूरपर्यंत या असामान्य धनगराची म्हणजे बाळुमामांची किर्ती पसरली होती.

सांबरा गावाजवळून बकर्‍या पूर्वेकडे चालल्या होत्या. धनगर वेशातले मामा झपाझप पावले टाकत बकर्‍यांमागे चालले होते. एवढ्यात एक अत्यंत गरीब धनगर मामांजवळ आला व म्हणाला, “देवा मला एक हजार रूपये हवे आहेत. मला लोकांचे देणे द्यायचे आहे. आपण कृपाळू होऊन मला या कात्रीतून सोडवा. तुमच्याविना मला दुसरा कोणीच आधार नाही.”

त्या धनगराची स्थिती सर्वज्ञ मामांना कोणी सांगण्याची गरज नव्हती. मामांच्या मनात त्याच्याविषयी मोठी दया निर्माण झाली. त्यांनी आपले योगसिध्दीचे सामर्थ्य जणू बाहेर काढले.

 घटनेचा साक्षीदार लक्ष्मण वडेर म्हणतो; मामा जमीनीवर बसले. त्यांनी जमीनीवर तीन वेळा काठी मारली. त्याक्षणी तेथे चांदीचे रुपये असलेले एक गाठोडे जमीनीतून वर आले. आणि तात्काळ मामा त्या गरीब धनगराला म्हणाले, तुला पाहिजे तेवढे रूपये यातुन घे. तो धनगरही अती प्रामाणिक होता. त्याने त्याला हवे तेवढे एक हजार रुपयेच घेतले. तेव्हा मामांनी, पुरेत काय? असा प्रश्न केला. ‘एवढेच पुरेत,’ असे तो धनगर म्हणाला. 

मामांनी जमिनीला पुन्हा तीन वेळा काठी मारली त्याक्षणी चांदीच्या रुपयांचे ते गाठोडे जसे वर आले होते तसेच अदृश्यही झाले. 

तेथून जाण्यापूर्वी समाधान पावलेला तो धनगर लक्ष्मण वडेरला म्हणाला,” बाळूमामा फार मोठा सावकार आहे. तो दिसतो तसा गरीब किंवा साधा धनगर माणूस नाही. तो या जगाचा पोशिंदा परमेश्वरच आहे. आणि तो धनगर तेथून निघून गेला.

                                 
' बोलाss, बोलाss बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं..'

............................................................................................................................

"बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं.."
(साक्षीभावातून स्वदृष्टांतान्वये संकलन)
.. संकलक ..
सद्गुरुसेवक श्री. भिमाशंकर सिध्दाराम मात्रे
मो. क्र. ९०४९९११०६३
(संदर्भ ग्रंथ : श्री संत सद्गुरु देवावतारी बाळूमामा)

...........................................................................................................................

(12) ‘ಕಟ್ಟುಗಳ ಬೆಳ್ಳಿ ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ನೆಲದಿಂದ ಹೊರತೆಗೆಯಲಾಯಿತು ..’

ಅನನ್ಯವಾಗಿ ನಿಷ್ಠಾವಂತ ಭಕ್ತರಿಗೆ, ದೈವಿಕ ಅವತಾರಗಳು ಅಥವಾ ಸಂತರು ಸೃಷ್ಟಿಯ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ಉಲ್ಲಂಘಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ನಂಬಲಾಗದ ಯಾವುದನ್ನೂ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದರಲ್ಲಿ ಸಂದೇಹವಿಲ್ಲ.

ಯಾವುದೇ ಅಧಿಕೃತ ವಿಷಯವಿಲ್ಲದೆ ಜಗತ್ತನ್ನು ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸೃಷ್ಟಿಸುವುದು ಪರಮಾತ್ಮ ಎಂದು ಅಧಿಕೃತ ವೇದಾಂತ ಕೂಡ ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಇಂತಹ ಘಟನೆಗಳು ಸಂತತ್ವದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಸಾಧ್ಯ.

ಮುಂದಿನ ಘಟನೆ ಲಕ್ಷ್ಮಣ್ ವಾಡೆರ್ ಎದುರು ನಡೆಯಿತು. ಸಾಂಬ್ರಾ ಗ್ರಾಮದ ಬಳಿಯ ಬೆಲ್ಗಾಮ್-ಬಾಗಲ್ಕೋಟ್ ಹೆದ್ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಅಂಕಲ್ ಆಡುಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದವು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಈ ಅಸಾಮಾನ್ಯ ಧಂಗರ್, ಅಂದರೆ ಬಲುಮಾಮ್ನ ಖ್ಯಾತಿಯು ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಬೆಲ್ಗಾಂ ಮತ್ತು ಬಿಜಾಪುರ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ದೂರದವರೆಗೆ ಹರಡಿತು.

ಸಾಂಬ್ರಾ ಗ್ರಾಮದಿಂದ ಆಡುಗಳು ಪೂರ್ವಕ್ಕೆ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಪೂರ್ಣ ಉಡುಗೆ ಧರಿಸಿದ ಮಾಮಾ, ಆಡುಗಳನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು, ತ್ವರಿತ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಳು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ, ತುಂಬಾ ಬಡ ಧಂಗರ್ ಅಮ್ಮನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು, “ದೇವರೇ, ನನಗೆ ಸಾವಿರ ರೂಪಾಯಿ ಬೇಕು. ನಾನು ಜನರಿಗೆ ಮನ್ನಣೆ ನೀಡಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ದಯವಿಟ್ಟು ಕರುಣಾಮಯಿ ಮತ್ತು ಈ ಕತ್ತರಿಗಳಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿ. ನಿನ್ನನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ನನಗೆ ಬೇರೆ ಬೆಂಬಲವಿಲ್ಲ. ”

ಸಾಕ್ಷಿ ಲಕ್ಷ್ಮಣ್ ವಾಡೆರ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ; ಅಮ್ಮ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಳು. ಕೋಲಿನಿಂದ ಮೂರು ಬಾರಿ ನೆಲಕ್ಕೆ ಹೊಡೆದನು. ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ, ಒಂದು ಕಟ್ಟು ಬೆಳ್ಳಿ ನಾಣ್ಯಗಳು ನೆಲದಿಂದ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಬಂದವು. ಮತ್ತು ತಕ್ಷಣ ಮಾಮಾ ಬಡ ಕುರುಬನಿಗೆ, “ನಿಮಗೆ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಹಣವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಿ. ಅವರು ತುಂಬಾ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕರಾಗಿದ್ದರು. ಅವರು ಬಯಸಿದಷ್ಟು ಸಾವಿರ ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರು. ಆದ್ದರಿಂದ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ, ಏನು ಸಾಕು? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿದರು. "ಅದು ಸಾಕು," ಅವರು ಹೇಳಿದರು.

ಆ ಧಂಗರ್ನ ಸ್ಥಿತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಸರ್ವಜ್ಞ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಿಗೆ ಹೇಳುವ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ. ಅವನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಅವನಿಗೆ ಬಹಳ ಕರುಣೆ ತೋರಿದರು. ಅವರು ತಮ್ಮ ಯೋಗ ಸಾಧನೆಯ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೊರತಂದರು. ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಕೋಲಿನಿಂದ ಮೂರು ಬಾರಿ ನೆಲಕ್ಕೆ ಹೊಡೆದ ತಕ್ಷಣ, ಬೆಳ್ಳಿ ರೂಪಾಯಿಗಳ ಕಟ್ಟುಗಳು ಬಂದು ಕಣ್ಮರೆಯಾಯಿತು.

ಹೊರಡುವ ಮೊದಲು ತೃಪ್ತಿ ಹೊಂದಿದ ಅವರು ಧಂಗರ್ ಲಕ್ಷ್ಮಣ್ ವಾಡೆರ್ ಅವರಿಗೆ, "ಬಾಲುಮಾಮಾ ಬಹಳ ದೊಡ್ಡ ಸಾಲಗಾರ. ಅವನು ಕಾಣುವಷ್ಟು ಬಡವನಲ್ಲ. ಅವರು ವಿಶ್ವದ ಬ್ರೆಡ್ ವಿನ್ನರ್. ಮತ್ತು ಅವನು ಹೋದನು.

'ಮಾತನಾಡಿ, ಬಾಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿ.

.........................................................................................................

(12) ‘Bundles of silver rupees were taken out of the ground ..’

There is no doubt that divine incarnations or saints, for exclusively devout devotees, do anything that will not be able to break the law and believe in it.

Even the authentic Vedanta says that it is Paramatma who creates the world by any means without any material content. Therefore, such incidents are possible in the context of sainthood.

The next incident took place in front of Laxman Vader. Uncle's goats were walking along the Belgaum-Bagalkot highway near Sambra village. At that time, the fame of this unusual Dhangar, i.e. Balumam, was spread far and wide in North Karnataka, especially in Belgaum and Bijapur areas.

The goats were walking east from Sambra village. Mama, dressed as Dhangar, was walking behind the goats. Meanwhile, a very poor Dhangar came to Mama and said, “God, I want a thousand rupees. I want to give people credit. Please be merciful and save me from these scissors. I have no support other than you. ”

There was no need to tell the omniscient uncle about the condition of that Dhangar. His uncle felt great pity for him. It was as if he had brought out the power of his yoga achievement.

Witness Laxman Vader says; Mama sat on the ground. He hit the ground three times with a stick. At that moment, a bundle of silver money came up from the ground. And immediately Mama said to the poor shepherd, Take as much money as you want. He was also very honest. He took only a thousand rupees as much as he wanted. So uncles, what's enough? Asked the question. "That's enough," he said.

As soon as my uncle hit the ground three times with a stick, the bundles of silver rupees came up and disappeared. Satisfied before leaving, he said to Dhangar Laxman Vader, "Balumama is a big moneylender. He is not as poor or as simple as he looks. He is the Lord, the Sustainer of the world. And he went away.

'Speak, speak in the name of Balumama.

"संत श्री बाळूमामा यांची जीवनी.."

 (११)

 "जगाच्या कल्याणा ! संतांच्या विभूती.."

प्रतिपदेच्या चंद्रकोरीसारखी वाढत जाणारी आणि विश्वासाने वंदलेली श्री सद्गुरु बाळूमामांची ही सच्चिदानंद मुद्रा विश्वाच्या लोककल्याणासाठी शोभत आहे. त्यांना पाहून असे म्हणावेसे वाटते की.. 

तयांचे पिसाट शब्ते सुखे म्हणो येती वेद।।

सदेह सच्चिदानंद। न का व्हावे ते?।।

समोर येताच काही माणसांना काहीवेळा मामा तुफान शिव्या देत असत; हे सर्वांनाच माहित आहे. तसे बाळूमामांनी शिव्या देण्याचे कारण क्वचित एखाद्या भाविकाला सांगितल्याचे आढळते.

ते म्हणत,"मी शिव्या देतो ते माणसामागच्या साडेसातीला किंवा पीडेला, त्यांच्या कटकटींना मी शिव्या देतो. खरे म्हणजे त्या माणसाला नाही." पुढे मामा म्हणायचे, "तुम्हाला मी शिव्या देतो ते तुमचे कल्याण करण्यासाठीच !" माझ्या एका शिवीची किंमत ती विकत घ्यायची म्हटली तर एक-एक लाख रुपये समजा.

भारतात अनेक सिद्धपुरूष शिव्या देणारे होऊन गेल्याचे आढळते. उदा. श्री स्वामी समर्थ इ. परमहंस पदावर आरुढ झालेल्या मुक्त अशा परमपवित्र महात्म्यांना वास्तविक आमच्या सारखे मलीन मन नसतेच. ओवी आणि शीवी या दोहोमध्ये त्यांना आत्मतत्त्वच जाणवत असते. अध्यात्म शास्त्रात त्यांच्या सर्व क्रिया परममंगल असतात, असे म्हटलेले आहे. त्याप्रमाणे बाळूमामांच्या शिव्याही आशीर्वाद स्वरुपच असत.ज्यामुळे माणसातील पीडा नाहीशी होत असे व तो त्याची इच्छा प्राप्त करून घेत असे.

' बोलाss, बोलाss बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं..'

............................................................................................................................

"बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं.."
(साक्षीभावातून स्वदृष्टांतान्वये संकलन)
.. संकलक ..
सद्गुरुसेवक श्री. भिमाशंकर सिध्दाराम मात्रे
मो. क्र. ९०४९९११०६३
(संदर्भ ग्रंथ : श्री संत सद्गुरु देवावतारी बाळूमामा)

...........................................................................................................................

(11) "ವಿಶ್ವದ ಕಲ್ಯಾಣ! ಸಂತರ ವಿಭೂತಿ .."

ಪ್ರತಿಪದದ ಅರ್ಧಚಂದ್ರಾಕೃತಿಯಂತೆ ಬೆಳೆದು ನಂಬಿಕೆಯಿಂದ ತುಂಬಿರುವ ಶ್ರೀ ಸದ್ಗುರು ಬಲುಮಾಮ ಅವರ ಈ ಸಚ್ಚಿದಾನಂದ ಮುದ್ರೆಯು ವಿಶ್ವದ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಕಲ್ಯಾಣಕ್ಕಾಗಿ ಅಲಂಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಅವರನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ, ಅದು ತೋರುತ್ತದೆ ..

ವೇದಗಳು ತಮ್ಮ ಪಿಸತ್ ಪದಗಳು ಸಂತೋಷವಾಗಿರುತ್ತವೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು.

ಸಾಡೆ ಸಚ್ಚಿದಾನಂದ. ಯಾಕಿಲ್ಲ?

ಮಾಮಾ ತುಫಾನ್ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕೆಲವು ಜನರು ಮುಂದೆ ಬಂದಾಗ ಅವರನ್ನು ಶಪಿಸಿದರು; ಇದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದಿದೆ. ಶಪಥ ಮಾಡಲು ಕಾರಣವನ್ನು ಭಕ್ತನಿಗೆ ವಿರಳವಾಗಿ ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ.

"ನಾನು ಅವನ ಹಿಂದೆ ಒಂದೂವರೆ ಮನುಷ್ಯನ ಮೇಲೆ ಪ್ರಮಾಣ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ, ಅವನ ಕುಂದುಕೊರತೆಗಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರಮಾಣ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ. ವಾಸ್ತವವಾಗಿ, ಆ ಮನುಷ್ಯನ ಮೇಲೆ ಅಲ್ಲ" ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. "ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಕಲ್ಯಾಣಕ್ಕಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಪ್ರತಿಜ್ಞೆ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ" ಎಂದು ಮಾಮಾ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ನನ್ನ ಪ್ರತಿಜ್ಞೆಯ ಪದವೊಂದರ ಬೆಲೆ ಅದನ್ನು ಖರೀದಿಸಬೇಕಾದರೆ, ಒಂದು ಲಕ್ಷ ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ose ಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ.

ಭಾರತದಲ್ಲಿ, ಅನೇಕ ಸಿದ್ಧಪುರರು ಪ್ರಮಾಣ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಉದಾ. ಶ್ರೀ ಸ್ವಾಮಿ ಸಮರ್ತ್ ಇತ್ಯಾದಿ. ಪರಮಹಂಸನ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಸ್ವತಂತ್ರರಾಗಿರುವ ಅತ್ಯಂತ ಪವಿತ್ರ ಸಂತರು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ನಮ್ಮಂತಹ ಕೊಳಕು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲ. ಓವಿ ಮತ್ತು ಶಿವಿ ಎರಡರಲ್ಲೂ ಅವನು ಸ್ವಾರ್ಥಿ ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ವಿಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ, ಅವರ ಎಲ್ಲಾ ಕ್ರಿಯೆಗಳು ಪರಮಮಂಗಲ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅದೇ ರೀತಿ, ಬಾಲುಮಾಮಾ ಅವರ ಅವಮಾನಗಳು ಸಹ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಆಶೀರ್ವಾದವಾಗಿತ್ತು.

'ಮಾತನಾಡಿ, ಬಾಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿ.

.............................................................................................................................

(11) "Welfare of the world! Vibhuti of saints .."

This Sachchidananda Mudra of Shri Sadguru Balumama, which grows like the crescent of Pratipada and is filled with faith, is adorned for the public welfare of the world. Seeing them, it seems that ..

The Vedas used to say that their words are happy.

Sadeh Sachchidananda. Why not?

Mama Tufan sometimes cursed some people when they came in front; Everyone knows this. It is found that the reason for swearing is rarely told to a devotee.

He used to say, "I swear at the man and a half behind him, I swear at his grievances. In fact, not at that man." Mama used to say, "I swear at you for your own good!" If you want to buy one of my swear words, think of it as one lakh rupees.

In India, many Siddhapurus are found to be swearing. E.g. Shri Swami Samarth etc. The most holy saints who are free in the position of Paramahansa do not really have a dirty mind like us. In both Ovi and Shivi, he feels self-centered. In spiritual science, it is said that all their actions are paramamangal. In the same way, Balumama's swearing was also a form of blessing. Due to which the pain in a person disappears and he gets his wish.

'Speak, speak in the name of Balumama.

..........................................................................................................

"संत श्री बाळूमामा यांची जीवनी.."

(१०)

  "बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं.."

 "मरीआईला मामांनी हाकलुन लावले.."

(भयंकर जीवघेण्या अशा संकटाला) 

इ.स. १९३० सालच्या पावसाळ्यातील दिवस होते. कानुर गावाजवळ डोंगराळ भागात बकऱ्यांचा तळ होता. हुन्नरगी गावचे अनेक धनगर मामांच्या तळावर आपापल्या बकऱ्यांसह होते. 

धनगर दिवसा गटागटाने आपली बकरी रानोमाळ फिरवून चारतात आणि रात्री सर्वजण एकत्र येतात. त्याप्रमाणे त्यादिवशी सर्वजण मेंढरे एकत्र आणुन बोलत बसले होते. ती रात्रीची वेळ होती. मामा हातात आपली नेहमीची काठी घेऊन ती फिरवीत सर्वांना उद्देशून म्हणाले, "मी या सर्व मेंढराच्या भोवती काठीने रेषा मारुन रिंगण तयार करणार आहे. तुम्ही सर्व माणसांनी व जनावरांनी या रिंगणाबाहेर अजिबात जायचे नाही. काहीही अडचण असो रिंगणाबाहेर जाऊन चालणार नाही. शौचविधीसुद्धा जमिनीत खड्डा खणून रिंगणाच्या आतच करावेत. पण कोणीही रिंगणाबाहेर माझ्या परवानगीशिवाय जाऊ नका!" 

      मामांच्या हुकूमानुसार सर्व धनगर गडी वगैरे रिंगणात राहीले. रोजच्या वेळेला सर्वजण झोपले. मध्यरात्री मामा अकस्मात उठले. ते मरीआईला भयंकर शिव्या देवू लागले. एखाद्या राक्षसीणीला संतापून काठीने झोडपण्यास प्रत्यक्ष धावावे तसे मामा धावले होते. मामा रागात म्हणत होते, "आम्ही सर्व मेलो तर; आमची मेंढरं तुझा कोणी सोयरा राखणार आहे काय? तुला काय धुमाकूळ घालायचा असल तर दुसरीकडं खुशाल जा. पण आम्हाला छळू नगस."

      जवळपास हुंचीकट्टी हे गाव होते. सकाळी सुर्योदयापुर्वीच त्या गावातील बारा माणसे अकस्मात अज्ञात रोगाने पटापट मरुन पडल्याची वार्ता कळाली. त्यावेळी सर्व धनगरांना मामांच्या संरक्षण कवचाची म्हणजे त्या रिंगणाची योजना लक्षात आली.

' बोलाss, बोलाss बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं..'

.....................................................................................................

"बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं.."
(साक्षीभावातून स्वदृष्टांतान्वये संकलन)
.. संकलक ..
सद्गुरुसेवक श्री. भिमाशंकर सिध्दाराम मात्रे
मो. क्र. ९०४९९११०६३
(संदर्भ ग्रंथ : श्री संत सद्गुरु देवावतारी बाळूमामा)

.....................................................................................................

(10)

 "ಬಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯದು .."

 "ಮೇರಿಯ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಅವಳನ್ನು ಹೊರಗೆ ಹಾಕಿದರು ..."

(ಅಂತಹ ದುರಂತದ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿಗೆ)

ಅದು 1930 ರಲ್ಲಿ ಮಳೆಯ ದಿನವಾಗಿತ್ತು. ಕನೂರ್ ಗ್ರಾಮದ ಬಳಿಯ ಬೆಟ್ಟಗಳಲ್ಲಿ ಮೇಕೆ ಶಿಬಿರವಿತ್ತು. ಹುನ್ನಾರ್ಗಿ ಗ್ರಾಮದ ಅನೇಕ ಧಂಗರ್‌ಗಳು ತಮ್ಮ ಮೇಕೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಮಾಮಾ ಕೊಳದಲ್ಲಿದ್ದರು.

ಹಗಲಿನಲ್ಲಿ, ಅವರು ತಮ್ಮ ಆಡುಗಳನ್ನು ಗುಂಪುಗಳಾಗಿ ಮೇಯಿಸುತ್ತಾರೆ, ಮತ್ತು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ, ಎಲ್ಲರೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರುತ್ತಾರೆ. ಆ ದಿನ ಎಲ್ಲಾ ಹಿಂಡುಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಲಾಯಿತು; ಅದು ರಾತ್ರಿ ಸಮಯ. ಅಮ್ಮ ತನ್ನ ಎಂದಿನ ಕೋಲನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಅದನ್ನು ತಿರುಗಿಸಿದಳು. ಆದರೆ ನನ್ನ ಅನುಮತಿಯಿಲ್ಲದೆ ಯಾರೂ ಕಣದಿಂದ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಬಾರದು! "

ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಆದೇಶದ ಪ್ರಕಾರ, ಎಲ್ಲಾ ಧಂಗರುಗಳು ಕಣದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದರು. ಎಲ್ಲರೂ ಪ್ರತಿದಿನ ಮಲಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಮ್ಮ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಎಚ್ಚರವಾಯಿತು. ಅವರು ಮೇರಿಯನ್ನು ಶಪಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಮಾಮಾ ಅವರು ರಾಕ್ಷಸನನ್ನು ಕೋಲಿನಿಂದ ಹೊಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ವೇಗವಾಗಿ ಓಡಿದರು. "ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಸತ್ತರೆ; ನಮ್ಮ ಕುರಿಗಳು ನಿಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆಯೇ? ನೀವು ಗಡಿಬಿಡಿಯುಂಟುಮಾಡಲು ಬಯಸಿದರೆ, ಇನ್ನೊಂದು ಬದಿಗೆ ಹೋಗಿ. ಆದರೆ ನಮಗೆ ಕಿರುಕುಳ ನೀಡಬೇಡಿ" ಎಂದು ಮಾಮಾ ಕೋಪದಿಂದ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು.

ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ಹುಂಚಿಕಟ್ಟಿ ಗ್ರಾಮವಿತ್ತು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಸೂರ್ಯೋದಯಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಂಚೆ, ಆ ಹಳ್ಳಿಯ ಹನ್ನೆರಡು ಜನರು ಅಪರಿಚಿತ ಕಾಯಿಲೆಯಿಂದ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ವರದಿಯಾಗಿದೆ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಎಲ್ಲಾ ಧಂಗರುಗಳು ಅರೇನಾದ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಅರಿತುಕೊಂಡರು, ಇದು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ರಕ್ಷಣಾತ್ಮಕ ಗುರಾಣಿ.

'ಮಾತನಾಡಿ, ಬಾಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿ.

.....................................................................................................

(10)

 "Good on Balumama's name ..."

 "Mary's uncle kicked her out ..."

(Terrible death crisis)

Etc. C. It was a rainy day in 1930. There was a goat camp in the hills near Kanur village. Many Dhangars of Hunnargi village were with their goats at Mama's pond.

During the day, they graze their goats in groups, and at night, they all come together. So all the sheep were gathered together that day. It was night time. Mama took her usual stick in her hand and turned it around. It should be done inside. But no one should go out of the arena without my permission! "

According to his uncle's order, all the Dhangar Gadi etc. remained in the arena. Everyone slept on a daily basis. Mama woke up suddenly in the middle of the night. They began to curse Mary. Mama ran as fast as he could to hit a monster with a stick. Mama was saying angrily, "If we all die; will our sheep take care of you? If you want to make a fuss, go to the other side. But don't harass us."

Nearby was the village of Hunchikatti. Just before sunrise in the morning, it was reported that twelve people from that village had suddenly died of an unknown disease. At that time, all the Dhangars realized the plan of the arena, which is the protection shield of the uncle.

'Speak, speak in the name of Balumama.

.....................................................................................................

"संत श्री बाळूमामा यांची जीवनी.."

(९) 

"बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं.."

 "आपल्या भक्ताचा जन्म केव्हा आणि कोठे होणार ते देव जाणतो.."

सुरुपलीचे या गावी  कोंडीबा पाटील नावाचे एक समृद्ध शेतकरी राहत होते. कोंडीबा पाटलांना सात मुले झाली होती, पण ती सातही मुले फार काळ जगली नाहीत. त्यामुळे त्यांच्या संसारात अंधार पसरला होता. त्यावेळी बाळूमामांचा  सुरुपलीचे गावातील रानामध्ये तळ होता. मामा मोठे ज्ञानी आणि विरक्त संत आहेत, हे लोकांना समजू लागले होते. एकेदिवशी कोंडीबा पाटील मामांच्या दर्शनाला गेले होते. आपली व्यथा सांगून मामांना आशीर्वाद देण्याची त्यांनी विनंती केली. 
तेव्हा मामा म्हणाले," आणखी सात वर्षानी तुम्हाला मुलगा होणार आहे. तोपर्यंत पुन्हा हा प्रश्न विचारु नका. वाटल्यास या, सेवा करा, कण्या खा." आणि मामांनी म्हटल्याप्रमाणे कोंडीबा पाटील यांना सातव्या वर्षी मुलगा झाला. त्याचे नाव मुद्दामहून भिकाजी असे ठेवले होते. मुलाला चांगल्या नावाची सुद्धा दृष्ट लागू नये म्हणून नवसाने झालेल्या मुलांना अगदी क्षुल्लक नाव ठेवण्याची प्रथा खेड्यात आढळते. मामांच्या सेवेत असणाऱ्या या कुटुंबाचा नवसाने झालेला मुलगा भिकाजी हा सुद्धा पुढे मामांचा निष्ठावंत भक्त झाला. 

' बोलाss, बोलाss बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं..'

.................................................................................................................................

"बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं.."
(साक्षीभावातून स्वदृष्टांतान्वये संकलन)
.. संकलक ..
सद्गुरुसेवक श्री. भिमाशंकर सिध्दाराम मात्रे
मो. क्र. ९०४९९११०६३
(संदर्भ ग्रंथ : श्री संत सद्गुरु देवावतारी बाळूमामा)

.................................................................................................................................

(9)

"ಬಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯದು .."
 "ನಮ್ಮ ಭಕ್ತ ಯಾವಾಗ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟುತ್ತಾನೆಂದು ದೇವರಿಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ."

ಕೊಂಡಿಬಾ ಪಾಟೀಲ್ ಎಂಬ ಶ್ರೀಮಂತ ರೈತ ಈ ಸುರುಪಾಲಿ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಕೊಂಡಿಬಾ ಪಾಟೀಲ್‌ಗೆ ಏಳು ಮಕ್ಕಳಿದ್ದರು, ಆದರೆ ಎಲ್ಲಾ ಏಳು ಮಂದಿ ದೀರ್ಘಕಾಲ ಬದುಕಲಿಲ್ಲ. ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ, ಅವರ ಕುಟುಂಬಗಳ ಮೇಲೆ ಕತ್ತಲೆ ಬಿದ್ದಿತು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಬಾರುಮಾಮಾ ಅವರು ಸುರುಪಾಲಿ ಗ್ರಾಮದ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ನೆಲೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಮಾಮಾ ಒಬ್ಬ ಮಹಾನ್ age ಷಿ ಮತ್ತು ದೂರವಾದ ಸಂತ ಎಂದು ಜನರು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಒಂದು ದಿನ, ಕೊಂಡಿಬಾ ಪಾಟೀಲ್ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನನ್ನು ನೋಡಲು ಹೋಗಿದ್ದರು. ಅವನು ತನ್ನ ದುಃಖವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಅವನನ್ನು ಆಶೀರ್ವದಿಸುವಂತೆ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನನ್ನು ವಿನಂತಿಸಿದನು.

ಆಗ ಮಾಮಾ, "ನೀವು ಇನ್ನೂ ಏಳು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಮಗನನ್ನು ಪಡೆಯಲಿದ್ದೀರಿ. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಮತ್ತೆ ಕೇಳಬೇಡಿ. ನಿಮಗೆ ಬೇಕಾದರೆ, ಬನ್ನಿ, ಸೇವೆ ಮಾಡಿ, ಕನ್ಯಾವನ್ನು ತಿನ್ನಿರಿ" ಎಂದು ಹೇಳಿದರು. ಮತ್ತು ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಹೇಳಿದಂತೆ, ಕೊಂಡಿಬಾ ಪಾಟೀಲ್‌ಗೆ ಏಳನೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಮಗನಿದ್ದನು. ಅವರಿಗೆ ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಭಿಕಾಜಿ ಎಂದು ಹೆಸರಿಸಲಾಯಿತು. ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ, ನವಜಾತ ಶಿಶುವಿಗೆ ಒಂದು ಕ್ಷುಲ್ಲಕ ಹೆಸರನ್ನು ಸಹ ನೀಡುವುದು ವಾಡಿಕೆಯಾಗಿದೆ, ಇದರಿಂದಾಗಿ ಮಗುವಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಹೆಸರು ಸಹ ಅನ್ವಯಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಈ ಕುಟುಂಬದ ಅಳಿಯ ಭಿಕಾಜಿ ನಂತರ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ನಿಷ್ಠಾವಂತ ಭಕ್ತರಾದರು.

'ಮಾತನಾಡಿ, ಬಾಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿ.

...............................................................................................................

(9)

"Good in the name of Balumama .."

 "God knows when and where our devotee will be born."

A prosperous farmer named Kondiba Patil was living in this village of Surupali. Kondiba Patil had seven children, but all seven did not live long. As a result, their family was in darkness. At that time, Balumama had a base in the forest of Surupali village. People were beginning to understand that Mama was a great sage and a saint. One day, Kondiba Patil had gone to see his uncle. He expressed his grief and requested his uncle to bless him.

Then Mama said, "You are going to have a son in seven more years. Don't ask this question again till then. If you feel like it, come, serve, eat Kanya." And as my uncle said, Kondiba Patil had a son in the seventh year. He was deliberately named Bhikaji. It is customary in the village to give even a trivial name to a newborn child so that even a good name does not apply to the child. Bhikaji, the son of this family who was in the service of his uncle, later became a loyal devotee of his uncle.

'Speak, speak in the name of Balumama.

...............................................................................................................

"संत श्री बाळूमामा यांची जीवनी.."

 (८)  

"बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं.." 

"सृष्टीनियमांवर मामांची सत्ता"

चिकोत्रा नदीकाठी कापशीजवळ बकऱ्यांचा तळ होता. तळावर तरुण असलेल्या मामांसोबत (वय वर्षे २८) गडीमाणसे होती. तसेच त्यांची पत्नी सत्यव्वा, मेव्हणी लगमव्वा आणि सासू गंगूबाई ह्या स्त्रियादेखील होत्या.
     एका संध्याकाळी सर्व पुरूष मंडळी जेवत होते. लगमव्वाने गड्यांना पुरेसे दुध वाढले नव्हते. (दुध साठवून लोणी विकून पैसा साठवण्याचा छंद त्या स्त्रीयांना लागला होता. फक्त

मामांना भरपुर दूध वाढण्याची खुबी त्या करत. परंतु अंतर्ज्ञानी मामांना हे ठाऊक होते.) त्यावेळी मामा लगमव्वाला म्हणाले,"उद्यापासुन भरपूर लोणी काढा." त्यादिवशी मामांनी ताकाच्या डेऱ्याला आज्ञा केली,"उद्यापासून तूझ्यातुन लोणी निघाले तर, माझ्या पायात ....... आहेत. हे लक्षात ठेव."
     दुसऱ्या दिवशी लगमव्वा नित्याप्रमाणे लोणी काढण्यासाठी दही घुसळत बसली. एक तास गेला, दोन तास गेले, तीन तास गेले. आतातर चार तास झाले तिचे मंथन चालूच होते. पण लोणी काही आलेच नाही. शेवटी कंटाळून लगमव्वाने दही घुसळणे बंद केले. हाच प्रकार सलगपणे तीन दिवस झाला. झालेला प्रकार गंगुबाईला कळला. ती म्हणाली," तुम्ही  चुकला आहात. आता जाऊन बाळूचे पाय धरा. त्याची क्षमा मागा." सत्यव्वा व लगमव्वा यांना पश्चात्ताप झाला. त्यांनी मोठ्या नाईलाजाने मामांजवळ जाऊन लबाडीबद्दल क्षमा मागितली. तेव्हा दुधाचा धंदा न करता, तळावरील सगळ्यांना दूधदुभते भरपूर वाढण्याच्या अटीवर मामांनी त्यांना क्षमा केली.
     त्यानंतर मामांनी दह्याच्या डेऱ्याला काठी लावली आणि काय आश्चर्य तीन दिवस दही घुसळून तयार झालेले लोणी दह्यावर तरंगू लागले. ते लोणी तळावरील सर्वांना खाण्यासाठी देण्यात आले.

' बोलाss, बोलाss बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं..'

...................................................................................................................................................................

"बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं.."
(साक्षीभावातून स्वदृष्टांतान्वये संकलन)
.. संकलक ..
सद्गुरुसेवक श्री. भिमाशंकर सिध्दाराम मात्रे
मो. क्र. ९०४९९११०६३
(संदर्भ ग्रंथ : श्री संत सद्गुरु देवावतारी बाळूमामा)

.............................................................................................................................................

(8)

"ಬಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯದು .." "ಸೃಷ್ಟಿಯ ನಿಯಮಗಳ ಮೇಲೆ ಅಂಕಲ್ ನಿಯಮ"

ಚಿಕೋಟ್ರಾ ನದಿಯ ದಡದಲ್ಲಿ ಕಪಶಿ ಬಳಿ ಮೇಕೆ ಶಿಬಿರವಿತ್ತು. ಗಡಿಮನಸೆಯು ತನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ (ವಯಸ್ಸು 28) ಅವರೊಂದಿಗೆ ಕೆಳಭಾಗದಲ್ಲಿದ್ದನು. ಅವರ ಪತ್ನಿ ಸತ್ಯವ್ವ, ಅತ್ತಿಗೆ ಲಗ್ಮವ್ವಾ ಮತ್ತು ಅತ್ತೆ ಗಂಗುಬೈ ಕೂಡ ಇದ್ದರು.

ಒಂದು ಸಂಜೆ ಎಲ್ಲಾ ಪುರುಷರು .ಟ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಲಗ್ಮವ್ವಾ ಹಸುಗಳಿಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಹಾಲು ನೀಡಲಿಲ್ಲ. (ಹೆಂಗಸರು ಹಾಲು ಮಾರುವ ಮೂಲಕ ಮತ್ತು ಬೆಣ್ಣೆಯನ್ನು ಮಾರುವ ಮೂಲಕ ಹಣವನ್ನು ಉಳಿಸುವ ಹವ್ಯಾಸವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಅವರು ತಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪರಿಂದ ಸಾಕಷ್ಟು ಹಾಲು ಪಡೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪರಿಗೆ ಇದು ತಿಳಿದಿತ್ತು.) ಆ ದಿನ, ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಟಕಾ ಅವರ ಡೇರಾಗೆ ಆದೇಶಿಸಿದರು, "ನಾಳೆಯಿಂದ ಬೆಣ್ಣೆ ನಿಮ್ಮಿಂದ ಹೊರಬಂದರೆ, ನನ್ನ ಪಾದಗಳು ....... ಇದನ್ನು ನೆನಪಿಡಿ."

ಮರುದಿನ ಲಗ್ಮವ್ವಾ ಎಂದಿನಂತೆ ಬೆಣ್ಣೆ ತಯಾರಿಸಲು ಕುಳಿತರು. ಒಂದು ಗಂಟೆ ಕಳೆದಿದೆ, ಎರಡು ಗಂಟೆ ಕಳೆದಿದೆ, ಮೂರು ಗಂಟೆ ಕಳೆದಿದೆ. ಈಗ ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಗಳಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅವಳು ಮಂಥನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಆದರೆ ಬೆಣ್ಣೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ಬೇಸರಗೊಂಡ ಲಗ್ಮವ್ವಾ ಮೊಸರು ಚಾವಟಿ ಮಾಡುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದರು. ಸತತವಾಗಿ ಮೂರು ದಿನವೂ ಅದೇ ರೀತಿ ಸಂಭವಿಸಿತು. ಏನಾಯಿತು ಎಂದು ಗಂಗುಬಾಯಿ ಕಂಡುಹಿಡಿದನು. ಅವಳು "ನೀನು ತಪ್ಪು. ಈಗ ಹೋಗಿ ಬಲೂನ ಪಾದಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಳ್ಳಿ. ಅವನಿಗೆ ಕ್ಷಮೆಯಾಚಿಸು" ಎಂದು ಹೇಳಿದಳು. ಸತ್ಯವ ಮತ್ತು ಲಗಮವ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪಪಟ್ಟರು. ಅವರು ದೊಡ್ಡ ಅಪ್ಸರೆಯೊಂದಿಗೆ ಮಾಮಾ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಸುಳ್ಳಿಗೆ ಕ್ಷಮೆಯಾಚಿಸಿದರು. ಆದ್ದರಿಂದ ಹಾಲಿನ ವ್ಯವಹಾರ ಮಾಡದೆ, ಕೆಳಭಾಗದಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಹಾಲು ಸಿಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಷರತ್ತಿನ ಮೇಲೆ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಅವರನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಿದರು.

ದರ ನಂತರ, ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಮೊಸರು ಡೆರಾದ ಮೇಲೆ ಕೋಲು ಹಾಕಿದರು ಮತ್ತು ಏನು ಆಶ್ಚರ್ಯ, ಮೂರು ದಿನಗಳವರೆಗೆ ಮೊಸರನ್ನು ಚಾವಟಿ ಮಾಡುವ ಬೆಣ್ಣೆಯು ಮೊಸರಿನ ಮೇಲೆ ತೇಲುತ್ತದೆ. ಬೆಣ್ಣೆಯನ್ನು ತಳದಲ್ಲಿರುವ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿನ್ನಲು ನೀಡಲಾಯಿತು.

'ಮಾತನಾಡಿ, ಬಾಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿ.

...........................................................................................................

(8) "Good in the name of Balumama .."

"Uncle's rule over the laws of nature"

There was a goat camp near Kapashi on the banks of the Chikotra river. Gadimanse was with his young uncle (age 28) at the bottom. He was also survived by his wife Satyavva, sister-in-law Lagmavva and mother-in-law Gangubai.

One evening all the men were eating in the church. Lagmawwa did not give enough milk to the cows. (The women were fond of saving money by selling milk and butter. Only their uncles knew how to grow a lot of milk. But intuitive uncles knew this.) At that time, Mama Lagmavwala said, "Get a lot of butter from tomorrow." On that day, my uncle ordered Taka's dera, "If butter comes out of you from tomorrow, my feet are ....... remember this."

The next day, Lagmavva sat down to sip the curd to make butter as usual. One hour passed, two hours passed, three hours passed. It's been four hours now and she's been churning. But there was no butter. Finally bored, Lagmavva stopped whipping yogurt. The same thing happened three days in a row. Gangubai found out what had happened. She said, "You're wrong. Now go and hold Baloo's feet. Apologize to him." Satyavva and Lagamavva repented. He went to Mama with a big nymph and apologized for the lie. So without doing the milk business, the uncle forgave them on the condition that everyone at the bottom would get plenty of milk.

After that, my uncle put a stick on the curd dera and what a surprise, the butter made by whipping curd for three days started floating on the curd. The butter was given to everyone at the bottom to eat.

'Speak, speak in the name of Balumama.

"संत श्री बाळूमामा यांची जीवनी.."

(७) 
 "बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं.." 
 "खोट्या शपथेचे मोठे प्रायश्चित्त.."

एकदा बाळूमामा दहावीस धनगर मंडळीसह बकरी एकत्र घेऊन बेळगाव भागात गेले होते. प्रवासात रस्त्याने जाताना चाळीस पन्नास बाभळीच्या झाडांचे शेंडे ह्या धनगरांनी बेनले. पंधरा ते वीस कि.मी. दूर बकरी नेलेली होती.    

संध्याकाळी त्या गावच्या शेतकऱ्यांनी बाभळीच्या झाडांची अवस्था पाहिली. बकऱ्यांच्या अनुषंगाने ते शेतकरी सुर्योदयापुर्वी या धनगर मंडळींजवळ आले. शेतकरी म्हणाले, "आमची झाडे कोणी बेनली (तोडली). खरे बोलाल तर आम्ही गप्प राहू. तुम्ही झाडे बेनली नसतील तर आमच्या गावच्या देवाचा अंगारा, तुमचा भंडारा व मेंढ्यांची लेंडी तुमच्यासमोर आम्ही ठेवतो. तुम्ही शपथेवर सांगा सर्वजण बायका-मुलांसह खर बोला."

     धनगर मंडळींनी विचार केला की आपण खरे बोललो तर गुन्हेगार ठरु. मग आपल्याला हे शिक्षा करतील यामुळे सर्व धनगरांनी खोटे  बोलायचे ठरवून खोटी शपथ केली. यावेळी मामा एकटेच  बकऱ्यांकडे बसले होते. शेवटी शेवटी शेतकऱ्यांनी बाळुमामांना बोलावले. खोटी शपथ करणे, मामांना अजिबात पसंत नव्हते. पण त्यांचा नाईलाज झाला व मामांनीही खोटी शपथ घेतली आणि आलेले शेतकरी परत गेले. खोटी शपथ घेतल्याबद्दल मामांना खूप दु:ख झाले.

     त्या दिवशी दुपारी  बारानंतर बिऱ्हाडातील एक लहान मुलगी आजारी पडली. तिला भयंकर ताप भरला. तिचे डोके खूप दुखू लागले  आणि अशातच संध्याकाळी ती मरण पावली. ही वार्ता मामांना समजली. तेव्हा मामांनी आपल्या डोक्याच्या फेट्याला दोन गाठी मारल्या. अंगठ्याला एक तिढा दिला व पटका धरुन बसले. सकाळी मृत झालेली मुलगी झोपेतुन उठावी त्याप्रमाणे उठून बसली. परंतु मामांनी पटक्याची गाठ सैल केली आणि ती मुलगी कायमची मरण पावली.

      खोट्या शपथेच्या त्या प्रसंगानंतर मामांनी म्हटले होते," .......नो, तुम्ही सगळ्यांनी खोट्या शपथा घेतल्या. आता धोका होणारच." यामुळे त्या धनगरांना खोटी शपथ न घेण्याची शिकवण मामांनी दिली. त्यानंतर काही दिवसांनी बाळूमामांनी बाभळी बेनलेल्या शेतकऱ्यांना त्यांची नुकसान भरपाई देऊन टाकली.

' बोलाss, बोलाss बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं..'

"बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं.."
(साक्षीभावातून स्वदृष्टांतान्वये संकलन)
.. संकलक ..
सद्गुरुसेवक श्री. भिमाशंकर सिध्दाराम मात्रे
मो. क्र. ९०४९९११०६३
(संदर्भ ग्रंथ : श्री संत सद्गुरु देवावतारी बाळूमामा)

★★★    🌀🌀🌀    ★★★

"ಬಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯದು .."

 "ಸುಳ್ಳು ಪ್ರಮಾಣವಚನಕ್ಕೆ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಾಯಶ್ಚಿತ್ತ."

ಒಮ್ಮೆ ಬಲುಮಾಮಾ ದಹಾವಿಸ್ ಧಂಗರ್ ಮಂಡಳಿಯೊಂದಿಗೆ ಮೇಕೆ ಜೊತೆ ಬೆಲ್ಗಾಂ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದರು. ನಲವತ್ತೈದು ಅಕೇಶಿಯ ಮರದ ಮೇಲ್ಭಾಗಗಳನ್ನು ದನಗಾಹಿಗಳು ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನೆಟ್ಟರು. ಹದಿನೈದರಿಂದ ಇಪ್ಪತ್ತು ಕಿ.ಮೀ. ಮೇಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಲಾಯಿತು.

ಸಂಜೆ ಆ ಹಳ್ಳಿಯ ರೈತರು ಅಕೇಶಿಯ ಮರಗಳ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಕಂಡರು. ಆಡುಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ, ರೈತರು ಸೂರ್ಯೋದಯಕ್ಕೆ ಮುಂಚಿತವಾಗಿ ಈ ಧಂಗರ್ ಸಭೆಗಳಿಗೆ ಬಂದರು. ರೈತ, "ಯಾರೋ ನಮ್ಮ ಮರಗಳನ್ನು ಬೆಂಟಿ (ಮುರಿದರು). ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ನಾವು ಮೌನವಾಗಿರುತ್ತೇವೆ. ನೀವು ಬೆನ್ಲಿ ಮರಗಳಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಯ ದೇವರ, ನಿಮ್ಮ ನಿಧಿ ಮತ್ತು ಕುರಿಗಳ ಮಸೂರವನ್ನು ನಾವು ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಇಡುತ್ತೇವೆ.

     ನಾವು ಸತ್ಯವನ್ನು ಹೇಳಿದರೆ ನಾವು ತಪ್ಪಿತಸ್ಥರೆಂದು ಧಂಗರ್ ಸಭೆಗಳು ಭಾವಿಸಿದ್ದವು. ನಂತರ ಅವರು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಶಿಕ್ಷಿಸುತ್ತಾರೆ ಆದ್ದರಿಂದ ಎಲ್ಲಾ ಶ್ರೀಮಂತರು ಸುಳ್ಳು ಮತ್ತು ಸುಳ್ಳು ಪ್ರಮಾಣ ಮಾಡಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು. ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮಾಮಾ ಆಡುಗಳೊಂದಿಗೆ ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು. ಕೊನೆಗೆ ರೈತರು ಬಾಲುಮಾಮಾ ಎಂದು ಕರೆದರು. ಸುಳ್ಳು ಪ್ರಮಾಣಗಳು, ಚಿಕ್ಕಪ್ಪರಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅವರು ಗುಣಮುಖರಾದರು ಮತ್ತು ಅವರ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಕೂಡ ಸುಳ್ಳು ಪ್ರಮಾಣವಚನ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ರೈತರು ಹಿಂತಿರುಗಿದರು. ಸುಳ್ಳು ಪ್ರಮಾಣವಚನ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ತುಂಬಾ ವಿಷಾದಿಸಿದರು.

     ಅಂದು ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ನಂತರ ಬಿರ್ಹಾದ ಪುಟ್ಟ ಹುಡುಗಿ ಅನಾರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿದ್ದಳು. ಆಕೆಗೆ ಭೀಕರ ಜ್ವರ ಬಂತು. ಅವಳ ತಲೆ ನೋವು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು ಮತ್ತು ಆ ಸಂಜೆ ಅವಳು ಸತ್ತಳು. ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಿಗೆ ಸುದ್ದಿ ಅರ್ಥವಾಯಿತು. ಆಗ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಎರಡು ಗಂಟುಗಳಿಂದ ತಲೆಗೆ ಹೊಡೆದರು. ಅವನು ಹೆಬ್ಬೆರಳು ಕೊಟ್ಟು ಕುಳಿತನು. ಸತ್ತ ಹುಡುಗಿ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಎದ್ದು ಕುಳಿತಳು. ಆದರೆ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಗಂಟು ಸಡಿಲಗೊಳಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಹುಡುಗಿ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಸತ್ತಳು.

      ಆ ಸುಳ್ಳು ಪ್ರಮಾಣವಚನದ ನಂತರ, ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ "....... ಇಲ್ಲ, ನೀವೆಲ್ಲರೂ ಸುಳ್ಳು ಪ್ರಮಾಣವಚನ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ್ದೀರಿ. ಈಗ ಅಪಾಯವಿದೆ" ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ, ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಕುರುಬರಿಗೆ ಸುಳ್ಳು ಪ್ರಮಾಣ ವಚನ ಮಾಡದಂತೆ ಕಲಿಸಿದರು. ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ನಂತರ, ಬಾಲೂಮರು ರೈತರಿಗೆ ತಮ್ಮ ನಷ್ಟವನ್ನು ಸರಿದೂಗಿಸಿದರು.

'ಮಾತನಾಡಿ, ಬಾಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿ.

★★★    🌀🌀🌀    ★★★

"Good in the name of Balumama .."

 "A great atonement for a false oath."

Once Balumama had gone to Belgaum area with a goat along with Dahavis Dhangar Mandali. Forty-five acacia tree tops were planted by the herdsmen on the road. Fifteen to twenty km. The goat was taken away.

In the evening the farmers of that village saw the condition of the acacia trees. Along with the goats, the farmers came to the Dhangar Mandals before sunrise. The farmer said, "Someone benti (broke) our trees. To be honest, we will be silent. If you are not benli trees, we will place in front of you the embers of the god of our village, your treasure and the sheep's lentils.

     The Dhangar congregations thought that if we told the truth, we would be guilty. Then they will punish you so that all the rich people decided to lie and swore falsely. This time Mama was sitting alone with the goats. Eventually the farmers called Balumama. False oaths, uncles did not like at all. But he was cured and his uncle also took a false oath and the farmers returned. The uncle was very sorry for taking the false oath.

     Later that afternoon, a little girl from Birhada fell ill. She had a terrible fever. Her head began to ache and she died that evening. The uncle understood the news. Then the uncle hit his head with two knots. He gave a thumbs up and sat down. The dead girl woke up in the morning and sat up. But the uncle loosened the knot and the girl died forever.

      After that incident of false oath, uncle had said, "....... No, you all took false oath. Now there will be danger." Because of this, the uncle taught the shepherds not to take false oaths. A few days later, the Balumams compensated the farmers for their losses.

'Speak, speak in the name of Balumama.

"Good in the name of Balumama .." (Compilation of testimonials from witnesses) .. Compiler .. Sadgurusevak Shri. Bhimashankar Siddharam Matre Mo. No. 9049911063 (Reference: Shri Sant Sadguru Devavatari Balumama)

"संत श्री बाळूमामा यांची जीवनी.."

(६)

 "बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं.."

 "मल्हार' रागातील गायनाचा प्रत्यक्ष प्रताप पहावयास मिळाला.."

मामांच्या एका भंडारा यात्रेच्या वेळी एका सायंकाळी, नुतन गंधर्व "आवडे हे रुप गोजिरे सगूण.." हा अभंग राग "काफी" मध्ये गात होते. त्यांची गाण्याची एक पध्दत होती. एका रागातून दुसऱ्या रागामध्ये जायचे. परंतु लगेच मुळपदावर यायचे. त्या दिवशी काफी राग आळवत ते एकदम  "मल्हार" रागात जाऊन अगदी तल्लीन होऊन गाऊ लागले. समोरच मामा अगदी एकाग्र मनाने ऐकत होते. मंडपात लोकांची ये-जा चालू होती. श्रोतृगणांमध्ये आपापसात थोडीफार कुजबूज चाललेली होती. गंधर्वांनी "मल्हार" रागाचा विस्तार मंद्र सप्तकामध्ये करुन, दोन्ही निषदाचा आलाप होऊन त्या रागाचा अंत पहात होते. 
     पाच-सहा मिनिटे सप्तकातील कोमल निषाद, पंचम स्थिरपणे लावून तीव्र निषाध घेऊन तार सप्तकाचा षड्ज लावला. एवढ्यात बाळूमामा ओरडले," हा राग गाऊ नकोस. देसपांड्या  भो.....च्या पहिला रागच गा. हा राग गायचा बंद कर ! बंद कर ! " परंतु बाकी गोंगाटामुळे आणि गाणतल्लीनतेमुळे मामांचे शब्द नुतन गंधर्वांना स्पष्टपणे ऐकूच आले नाहीत. शिवाय त्यांचे थोडे दुर्लक्षही घडले. 

गंधर्व  "मल्हार" रागातच तल्लीन झाले होते. याच सुमाराला बाहेर सोसाट्याचा वारा सुरु झाला. मंडपातील पत्रे वाऱ्याने हलू लागले. काही पत्रे वाऱ्याने ऊडून गेले. भजनी मंडळी उतरण्यासाठी दिलेला तंबूही वादळाने उडून दूर जाऊन पडला. वादळाचे उग्र रुप पाहून माणसे क्षणभर घाबरली. एवढ्यात भयंकर कडकडाट होऊन वीज चमकली. आसमंत हादरला." बिजली चमके, घन घन बिजली चमके.. " ही "मल्हार" राग वर्णन केलेली चीज गंधर्वांच्या आठवणीत आली.
      प्रारंभी थोडा वेळ गारा पडल्या. पत्र्यावर जणू ताशा वाजला. नंतर तुफान मुसळधार पाऊस सुरु झाला. केवळ पंधरा-वीस मिनिटातच सर्वत्र पाणीपाणी झाले. संपूर्ण मंडप जलमय झाला. मंडपात अर्धा मीटर पाणी साचले होते. तेथील सर्वजण पार भिजले होते. मंडपात आधीच भंडाऱ्याचा वर्षाव झालेला होता. त्यावर पावसाचा मारा झाल्यामुळे कपडे भिजून पिवळे झाले. पाऊस थांबला पण सर्वत्र पाणी करुन गेला.  
      त्यावेळी मामा गंधर्वाजवळ येऊन त्यांना म्हणाले," देसपांड्या, भो.....च्या त्या अभंगाची चाल बदलून दुसरा राग (मल्हार) कशाला म्हणालास? मी बोंबलून ओरडत होतो तरीपण तु थांबला नाहीस ......" 
      नुतन गंधर्वांना झाल्या प्रकाराबद्दल फार वाईट वाटले. पश्चात्ताप झाला. पण आता काय करणार? त्यांच्या बाजाच्या पेटीमधूनही तांब्याभर पाणी निघाले. तबला आणि डग्गा यांची शाई गेली ते शुभ्र झाले. सर्वांनी अंगावरचे कपडे पिळून काढले. नंतर पुन्हा बाळूमामा गंधर्वांना म्हणाले," देसपांड्या, हे संकट आता तुला निस्तरावे लागेल. " तेव्हा गंधर्व मामांना म्हणाले,"काय करु सांगा मामा. आपण द्याल ती शिक्षा भोगायला मी तयार आहे."
       मामा म्हणाले," तु आता कापशीला पुढं जा. तुझ्या बहीणीला आणि तिच्या नवऱ्याला सांग की, बाळूमामांची जत्रा आता तुझ्या घरी येणार म्हणून आणि लागलीच परत ये."
      त्याप्रमाणे गंधर्व कापशीत पुढे गेले. आपली बहीण आणि तिचे पती बाबुराव देशपांडे यांना सांगितले. बेबीताईनी आणि बापूरावांनी तात्काळ एक पोते ज्वारी गिरणीत दळणासाठी पाठविले. गल्लीतील सर्व बायांना तांदूळ निवडण्यासाठी बसविले. घरासमोर तीन तीन दगड ठेऊन त्यावर तवे ठेवून चुली पेटवल्या. चुलीवर भाकऱ्या भाजणे सुरू झाले. भात आमटी करण्याची तयारीही झाली. 
     आठ वाजता बाळूमामा आणि भक्तमंडळी आली. बहिणीच्या दारासमोर रांगोळी घातलेली होती. मामाच्या पायावर पाणी घालून त्यांना आरती ओवाळून मग बैठकीच्या खोलीत गादीवर नेऊन बसविण्यात आले. बसल्यावर मामा बापूरावांना म्हणाले," देसपांड्या सगळी जत्रा तुझ्या घरी घेऊन आलोय. त्यांना पोटभर जेवण घाल. आज माझा उत्सव तुझ्या घरातच होणार." 
      त्या शेतात पावसाने सावळा गोंधळ उडवून दिला होता. त्यावेळी आपण प्रत्यक्ष पाहिलेला एक चमत्कार गंधर्वांनी वर्णन केला आहे.   नांगरलेल्या शेतात गुडघाभर चिखल झाला होता. सर्व माणसे आपले कपडे गुडघ्यापर्यंत वर धरुन चालत होती. सर्वांचे पाय चिखलाने भरुन गेलेले होते. गंधर्वांचे लक्ष  सतत बाळूमांमाकडे होते. मामाही चिखलामधूनच वास्तविक चालत होते. पण त्यांच्या पायातील नव्या कोर्या कोल्हापूरी चपलांना जरा सुद्धा चिखल लागलेला नव्हता.  त्यांच्या नव्या धोतरावर राडीचा एक थेंबही उडालेला नव्हता. जणू मामा धरतीवरुन अधांतरी चालत होते असे मामा झळझळीत होते. मामांचे लक्ष एवढ्यात गंधर्वांकडे गेले. तेव्हा मामा ओरडले,"ए... ...... माझ्या पायांकडे काय बघतोस? रां......पुढं बघून चल नाहीतर पडशील." हे शब्द बोलताना प्रत्यक्षात मामा संतापलेले नसून हसत होते. राडी पावसात चालूनही मामांच्या पायाला चिखल नाही. धोतरावर राडी-चिखलाचा डाग नाही, ही गोष्ट आश्चर्यकारक होती. मामा योगी असलेच पाहिजेत. परंतु त्यांची पूर्ण ओळख कोणाला होती?
      कापशीत बेबीताईंच्या गल्लीत पंगती बसल्या. अंदाजे पाचशेे माणसे असावीत. ज्यांची गांवे जवळपासचीच होती अशा सर्वांना मामांनी आपापल्या गावाकडे आरंभीच परत पाठवले होते. जेवणे झाल्यावर रात्री पुन्हा भजनाचा कार्यक्रम झाला. दुसर्‍या दिवशी मंडपामध्ये रीतसर उत्सवाची समाप्ती, झाली.

' बोलाss, बोलाss बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं..'

"बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं.."
(साक्षीभावातून स्वदृष्टांतान्वये संकलन)
.. संकलक ..
सद्गुरुसेवक श्री. भिमाशंकर सिध्दाराम मात्रे
मो. क्र. ९०४९९११०६३
(संदर्भ ग्रंथ : श्री संत सद्गुरु देवावतारी बाळूमामा)

.............................................................................................................................................

"ಬಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯದು .." ಮಲ್ಹಾರ್ ಅವರ ರಾಗದಲ್ಲಿ ಹಾಡುವ ನಿಜವಾದ ವೈಭವವನ್ನು ನಾವು ನೋಡಬೇಕಾಗಿದೆ .. "

ಒಂದು ಸಂಜೆ ಮಾಮಾದ ಭಂಡಾರ ಯಾತ್ರೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ನೂತನ್ ಗಂಧರ್ವ ಈ ಅಭಂಗ್ ರಾಗ "ಕಾಫಿ" ಯಲ್ಲಿ "ಅವಡೆ ಹಿ ರುಪ್ ಗೊಜೈರ್ ಸಗುನ್ .." ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರು ಹಾಡುವ ಶೈಲಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ನಾನು ಒಂದು ಕೋಪದಿಂದ ಇನ್ನೊಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ತಕ್ಷಣ ಮೂಲ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಮರಳಿದರು. ಆ ದಿನ ಅವರು ತುಂಬಾ ಕೋಪಗೊಂಡರು ಮತ್ತು ಕೋಪದಿಂದ "ಮಲ್ಹಾರ್" ಹಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಮುಂದೆ ಮಾಮಾ ತೀವ್ರವಾಗಿ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಜನರು ಗುಡಾರದಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಪಿಸುಮಾತು ಇತ್ತು. ಗಂಧರ್ವ ಅವರು "ಮಲ್ಹಾರ್" ರಾಗವನ್ನು ಮಂದರಾ ಸಪ್ತಕಕ್ಕೆ ವಿಸ್ತರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು, ನಿಷಾದರು ಇಬ್ಬರೂ ಜಪಿಸುತ್ತಾ ಆ ರಾಗದ ಅಂತ್ಯವನ್ನು ನೋಡಿದರು.

ಐದು-ಆರು ನಿಮಿಷಗಳ ಕಾಲ, ಸಪ್ತಕ್ನ ಸೌಮ್ಯವಾದ ನಿಶಾದ್, ಪಂಚಮ್ ಅನ್ನು ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ಸರಿಪಡಿಸಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ತೀಕ್ಷ್ಣವಾದ ನಿಶಾದ್ ಅನ್ನು ಅನ್ವಯಿಸಲಾಯಿತು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಬಲುಮಾಮಾ, "ಈ ರಾಗವನ್ನು ಹಾಡಬೇಡ. ದೇಶಪಾಂಡ್ಯ ಭೋ ಅವರ ಮೊದಲ ರಾಗವನ್ನು ಹಾಡಿ ..... ಹಸುವಿನ ಈ ರಾಗವನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ! ಅದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ!" ಇದಲ್ಲದೆ, ಅವರು ಸ್ವಲ್ಪ ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟರು. ಗಂಧರ್ವ "ಮಲ್ಹಾರ್" ಕೋಪದಲ್ಲಿ ಮಗ್ನನಾಗಿದ್ದ. ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಗಾಳಿಯ ಗಾಳಿ ಹೊರಗೆ ಬೀಸಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಗುಡಾರದ ಎಲೆಗಳು ಗಾಳಿಯೊಂದಿಗೆ ಚಲಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದವು. ಕೆಲವು ಅಕ್ಷರಗಳು ಗಾಳಿಯಿಂದ ಬೀಸಲ್ಪಟ್ಟವು. ಭಜನಿ ಸಭೆಗೆ ಇಳಿಯಲು ನೀಡಿದ ಟೆಂಟ್ ಚಂಡಮಾರುತದಿಂದ ಹಾರಿಹೋಯಿತು. ಚಂಡಮಾರುತವನ್ನು ನೋಡಿದ ಜನರು ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಭಯಭೀತರಾಗಿದ್ದರು. ಮಿಂಚಿನ ಭೀಕರ ಕ್ರ್ಯಾಕ್ಲಿಂಗ್ ಇತ್ತು. ಆಕಾಶ ನಡುಗಿತು. "ಮಿಂಚಿನ ಹೊಳಪುಗಳು, ಘನ ಮಿಂಚಿನ ಹೊಳಪುಗಳು ..." ಈ "ಮಲ್ಹಾರ್" ರಾಗ ವಿವರಿಸಿದ ವಿಷಯ ಗಂಧರ್ವ ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದಿತು.

ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಇದು ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದವರೆಗೆ ಪ್ರಶಂಸಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು. ಗಡಿಯಾರ ಮಚ್ಚೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ. ನಂತರ ಚಂಡಮಾರುತವು ಭಾರಿ ಮಳೆ ಬೀಳಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಕೇವಲ ಹದಿನೈದು ಇಪ್ಪತ್ತು ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೆಡೆ ನೀರು ಇತ್ತು. ಇಡೀ ಡೇರೆ ಪ್ರವಾಹಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಯಿತು. ಡೇರೆಯಲ್ಲಿ ಅರ್ಧ ಮೀಟರ್ ನೀರು ಇತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಒದ್ದೆಯಾಗಿ ನೆನೆಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಗಲೇ ಡೇರೆಯಲ್ಲಿ ಮಳೆಯಾಗಿತ್ತು. ಮಳೆ ಬಂದು ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ನೆನೆಸಿತ್ತು. ಮಳೆ ನಿಂತುಹೋಯಿತು ಆದರೆ ನೀರು ಎಲ್ಲೆಡೆ ಹೋಗಿದೆ.

ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಮಾಮಾ ಗಂಧರ್ವನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು ಅವನಿಗೆ, "ದೇಶಪಾಂಡ್ಯ, ಭೋ ಆ ಅಭಂಗದ ರಾಗವನ್ನು ಏಕೆ ಬದಲಾಯಿಸಿದ್ದೀರಿ ..... ಮತ್ತು ಇನ್ನೊಂದು ರಾಗ (ಮಲ್ಹಾರ್) ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದೀರಾ? ನಾನು ಕೂಗುತ್ತಿದ್ದೆ, ಆದರೆ ನೀವು ನಿಲ್ಲಿಸಲಿಲ್ಲ ......"

ಅದರಂತೆ ಗಂಧರ್ವ ಹತ್ತಿಯೊಂದಿಗೆ ಮುಂದೆ ಹೋದರು. ತನ್ನ ಸಹೋದರಿ ಮತ್ತು ಪತಿ ಬಾಬುರಾವ್ ದೇಶಪಾಂಡೆ ಅವರಿಗೆ ಹೇಳಿದರು. ಬಾಬಿಟೈನಿ ಮತ್ತು ಬಾಪುರಾವ್ ತಕ್ಷಣ ಒಂದು ಜೋಳ ಗಿರಣಿಯಲ್ಲಿ ಪುಡಿ ಮಾಡಲು ಒಂದು ಚೀಲವನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದರು. ರಸ್ತೆಯ ಹೆಂಗಸರೆಲ್ಲರೂ ಅಕ್ಕಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಕುಳಿತರು. ಅವರು ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ಮೂರು ಕಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಇರಿಸಿ ಒಲೆ ಬೆಳಗಿಸಿದರು. ಬ್ರೆಡ್ ಒಲೆಯ ಮೇಲೆ ತಯಾರಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು. ಅಕ್ಕಿ ಅಮ್ತಿ ತಯಾರಿಸುವ ಸಿದ್ಧತೆಯೂ ಇತ್ತು.

ಹೊಸ ಗಂಧರ್ವರು ಏನಾಯಿತು ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ತುಂಬಾ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಭಾವಿಸಿದರು. ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪಪಟ್ಟರು. ಆದರೆ ಈಗ ಏನು ಮಾಡಬೇಕು? ಅವರ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಿಂದ ನೀರು ಕೂಡ ಹೊರಬಂದಿತು. ತಬಲಾ ಮತ್ತು ದಗ್ಗಾದ ಶಾಯಿ ಹೋಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅದು ಬಿಳಿಯಾಯಿತು. ಎಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಹಿಂಡಿದರು. ಆಗ ಬಲುಮಾಮಾ ಮತ್ತೆ ಗಂಧರ್ವನಿಗೆ, "ದೇಶಪಾಂಡ್ಯ, ನೀವು ಈಗ ಈ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕಬೇಕು" ಎಂದು ಹೇಳಿದರು.

"ನೀವು ಈಗ ಕಪಶಿಗೆ ಹೋಗು. ಬಾಲುಮಾಮಾ ಅವರ ಜಾತ್ರೆ ಈಗ ನಿಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ತಕ್ಷಣ ಹಿಂತಿರುಗಿ ಎಂದು ನಿಮ್ಮ ಸಹೋದರಿ ಮತ್ತು ಅವಳ ಪತಿಗೆ ಹೇಳಿ" ಎಂದು ಮಾಮಾ ಹೇಳಿದರು. ಎಂಟು ಗಂಟೆಗೆ ಬಲುಮಾಮಾ ಮತ್ತು ಭಕ್ತರು ಬಂದರು. ರಂಗೋಲಿಯನ್ನು ಸಹೋದರಿಯ ಬಾಗಿಲಿನ ಮುಂದೆ ಇರಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಅವುಗಳನ್ನು ಅಮ್ಮನ ಪಾದಕ್ಕೆ ನೀರಿರುವಂತೆ ಮಾಡಲಾಯಿತು, ಆರತಿಯನ್ನು ಅಲೆಯಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ನಂತರ ದೇಶ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಇರಿಸಲಾಯಿತು. ಕುಳಿತ ನಂತರ ಮಾಮಾ ಬಾಪುರನಿಗೆ, "ನಾನು ದೇಸ್‌ಪಾಂಡರ ಎಲ್ಲಾ ಮೇಳಗಳನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ತಂದಿದ್ದೇನೆ. ಅವರಿಗೆ ಪೂರ್ಣ meal ಟ ನೀಡಿ. ಇಂದು ನನ್ನ ಆಚರಣೆ ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ" ಎಂದು ಹೇಳಿದರು.

ಆ ಹೊಲದಲ್ಲಿ ಮಳೆ ನೆರಳಿನ ಅವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಿದೆ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾವು ನೋಡಿದ ಪವಾಡವನ್ನು ಗಂಧರ್ವ ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಉಳುಮೆ ಮಾಡಿದ ಹೊಲವು ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಮೊಣಕಾಲು ಆಳವಾಗಿತ್ತು. ಎಲ್ಲಾ ಪುರುಷರು ಮೊಣಕಾಲುಗಳವರೆಗೆ ತಮ್ಮ ಬಟ್ಟೆಗಳೊಂದಿಗೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಎಲ್ಲರ ಪಾದಗಳು ಮಣ್ಣಿನಿಂದ ಮುಚ್ಚಲ್ಪಟ್ಟವು. ಗಂಧರ್ವನ ಗಮನವು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಬಾಲುಮಾದ ಮೇಲೆ ಇತ್ತು. ಮಮಾಹಿ ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಮಣ್ಣಿನ ಮೂಲಕ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ. ಆದರೆ ಅವನ ಕಾಲುಗಳ ಮೇಲೆ ಹೊಸ ಒಣ ಕೊಲ್ಹಾಪುರಿ ಚಪ್ಪಲಿಗಳು ಕೆಸರುಮಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರ ಹೊಸ ಧೋತ್ರೆಯ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಹನಿ ಮೂಲಂಗಿಯನ್ನು ಕೂಡ ಎಸೆಯಲಿಲ್ಲ. ಅಮ್ಮ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅಂಕಲ್ ಗಮನ ಗಂಧರ್ವನತ್ತ ಹೋಯಿತು. ಆಗ ಅಮ್ಮ "ಆಹಾ ... ...... ನೀವು ನನ್ನ ಪಾದಗಳನ್ನು ಏನು ನೋಡುತ್ತೀರಿ? ರಾ ...... ಮುಂದೆ ನೋಡೋಣ ಅಥವಾ ನಾವು ಬೀಳುತ್ತೇವೆ" ಎಂದು ಕೂಗಿದರು. ಈ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ, ಮಾಮಾ ನಿಜವಾಗಿ ಕೋಪಗೊಂಡಿಲ್ಲ ಆದರೆ ನಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸುರಿಯುವ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ನಂತರವೂ ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಕಾಲು ಕೆಸರುಮಯವಾಗಿಲ್ಲ. ಧೋತ್ರದಲ್ಲಿ ಮಣ್ಣಿನ ಕಲೆ ಇಲ್ಲದಿರುವುದು ಆಶ್ಚರ್ಯಕರವಾಗಿತ್ತು. ಅಮ್ಮ ಯೋಗಿಯಾಗಿರಬೇಕು. ಆದರೆ ಅವರನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತಿಳಿದವರು ಯಾರು?

ಅಲ್ಲೆ ಹತ್ತಿ ಶಿಶುಗಳ ಸಾಲುಗಳು ಇದ್ದವು. ಸುಮಾರು ಐನೂರು ಜನರು ಇರಬೇಕು. ಅವರ ಹಳ್ಳಿಗಳು ಸಮೀಪದಲ್ಲಿದ್ದವರೆಲ್ಲರನ್ನು ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ತಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪರಿಂದ ಆಯಾ ಗ್ರಾಮಗಳಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಲಾಯಿತು. After ಟದ ನಂತರ, ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಭಜನೆ ನಡೆಸಲಾಯಿತು. ಮರುದಿನ, ಸಮಾರಂಭವು ಮಂಟಪದಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು.

'ಮಾತನಾಡಿ, ಬಾಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿ ..'

..................................................................................................................................

"Good in the name of Balumama .." "Malhar 'got to see the real glory of singing in raga .."

One evening during a Bhandara Yatra of Mama, Nutan Gandharva was singing "Awade he rup gojire sagun .." He had a style of singing. I used to go from one rage to another. But immediately returned to the original position. He was very angry that day and started singing "Malhar" in rage. Mama in front was listening intently. People were coming and going in the tent. There was a bit of whispering among the audience. Gandharva was expanding the "Malhar" raga into the Mandra Saptaka, with both Nishadas chanting and seeing the end of that raga.

For five-six minutes, the gentle nishad of the saptak, the pancham was fixed steadily and the sharp nishad was applied. Meanwhile, Balumama shouted, "Don't sing this raga. Sing the first raga of Despandya bho ..... Stop this raga of the cow! Stop it!" Moreover, they were a little neglected. Gandharva "Malhar" was engrossed in rage. Around this time, a gust of wind started blowing outside. The leaves in the tent began to move with the wind. Some of the letters were blown away by the wind. The tent given to the Bhajani congregation to descend was blown away by the storm. People were frightened for a moment when they saw the storm. There was a terrible crackling of lightning. The sky shook. "Lightning flashes, solid lightning flashes ..." Gandharva remembered the thing described as "Malhar" raga.

Initially the hail fell for a while. It was as if the clock was ticking. Then the storm began to rain heavily. In just fifteen to twenty minutes there was water everywhere. The whole tent was flooded. There was half a meter of water in the tent. Everyone there was soaking wet. It had already rained in the tent. It rained and soaked the clothes. The rain stopped but the water was gone everywhere. At that time, Mama came to Gandharva and said to him, "Despandya, why did you change that abhanga of Bho ..... and say another raga (Malhar)?

Accordingly, Gandharva went ahead with cotton. Told her sister and her husband Baburao Deshpande. Babytaini and Bapurao immediately sent a sack to grind in a sorghum mill. All the ladies in the street sat down to pick rice. They placed three stones in front of the house and set fire to the stove. Bread began to bake on the stove. There was also preparation for making rice amti.

The new Gandharvas felt very bad about what had happened. Repented. But what to do now? Water also came out of their box. The ink of the tabla and dagga was gone and it became white. Everyone squeezed their clothes. Then Balumama again said to Gandharva, "Despandya, now you have to get rid of this crisis."

Mama said, "Now go ahead to Kapashi. Tell your sister and her husband that Balumama's fair will come to your house now and come back immediately." At eight o'clock Balumama and the devotees came. The rangoli was placed in front of the sister's door. They were watered at Mama's feet, waved Aarti and then placed on a mattress in the living room. After sitting down, Mama said to Bapura, "I have brought all the fairs of Despandya to your house. Give them a full meal. Today my celebration will be at your house." The rain in that field had cast a shadowy mess. Gandharva has described a miracle we saw at that time. The plowed field was knee-deep in mud. All the men were walking with their clothes up to their knees. Everyone's feet were covered with mud. Gandharva's attention was constantly on Baluma. Mamahi was actually walking through the mud. But the new dry Kolhapuri slippers on his feet were not muddy at all. Not a drop of radish was thrown on his new dhotra. Mama was glowing as if she was walking on the ground. Uncle's attention went to Gandharva. Then Mama shouted, "Ah ... ...... What do you look at my feet? Ra ...... Let's look ahead or we will fall." Speaking these words, Mama was not actually angry but smiling. Even after walking in the pouring rain, my uncle's feet are not muddy. There was no mud on the dhotra, it was amazing. Mama must be a yogi. But who knew them completely?

There were rows of cotton babies in the alley. There should be about five hundred people. All those whose villages were nearby were sent back to their respective villages by their uncles from the very beginning. After the meal, bhajan was performed again at night. The next day, the ceremony ended in the mandapa.

'Speak, speak in the name of Balumama.

"Good in the name of Balumama .." (Compilation of testimonials from witnesses) .. Compiler .. Sadgurusevak Shri. Bhimashankar Siddharam Matre Mo. No. 9049911063 (Reference: Shri Sant Sadguru Devavatari Balumama)

"संत श्री बाळूमामा यांची जीवनी.."

(५-२)

 "बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं.."

"देव अवतारी बाळुमामा.."

बाळूमामा विहीरीच्या बाहेर येऊन पाहतात, तो दोन जटाधारी बैरागी तिथे उभे होते. त्यांची वस्त्रे भगवी होती. ते वयोवृद्ध असले तरी तेजस्वी दिसत होते. बाळूमामांना ते बैरागी म्हणाले," बाळ आम्ही तहानेने कासावीस झालेले आहोत. आम्हाला कोठे पाणीच मिळाले नाही. तु थोडेसे पाणी आम्हाला आणून दिलेस तर देव तुझे कल्याण करील." ज्यांचे परोपकारावाचून ध्येयच नव्हते. अशा मामांना त्या वृध्द वाटसरुंची दया आली. त्यांच्याजवळील भरलेला पाण्याचा तांब्या त्यांनी त्यांना दिला. त्या एका तांब्याने त्यांची तहान भागली नाही म्हणून त्या साधुंनी अजून पाणी मागितले. तेव्हा त्यांना तेथेच थांबण्यास सांगून मामा विहीरीत उतरले. विशेष म्हणजे भरलेला पाण्याचा तांब्या वर घेऊन येताना स्वतःचे प्राणही त्यांनी धोक्यात घालावे लागले होते. अखेर मामांनी थंडगार पाणी अतिथींना प्यावयास दिले. अशी दोन-चार वेळा पाणी आणण्याची सत्वपरीक्षाच मामांची झाली होती. या तरुण मुलाची असामान्य निष्ठा पाहून बैरागी अगदी आनंदी होऊन मामांवर प्रसन्न झाले. त्यांनी  मामांच्या डोक्यावर आशिर्वादाचा हात ठेवला. मामांनीही त्यांच्या पायावर आपले मस्तक ठेवून वंदन केले. त्यावेळी दोन्ही साधुंपैकी वयाने मोठ्या असणाऱ्या साधुने मामांना आशिर्वाद देऊन म्हटले,"बाळ, तुझा स्वभाव आणि कर्तव्यनिष्ठा पाहून आम्ही प्रसन्न झालो आहोत. यापुढे तु जसे बोलशील तसे घडत जाईल. तु जे जे करण्याचे ठरवशील, ते ते यशस्वी होईल."

     यानंतर बघता बघता हे अलौकिक सत्पुरुष अदृश्य झाले. ते कोण होते? हे सामान्यांना सांगता येणे कठीण, परंतु मामांना कदाचित त्यांची ओळख असेल. भगवान शंकर महाविष्णूंना गुरू मानतात. त्यांचे दैवत मानतात. कदाचीत महाविष्णू आणि देवर्षी नारद असे दोघेजण साधुंच्या वेषात आले असावेत.

     हा प्रसंग मामांनी पुढील आयुष्यात केवळ एकदोन एकनिष्ठ अशा भक्तांजवळ बोलल्याचे व सविस्तरपणे न सांगता सारांश रुपात सांगितलेले आढळते. 

      मारुती गुंडू घाटगे मु.कोलेवाडी, ता.कागल, जि.कोल्हापूर या ऐंशी वर्षाच्या वृद्ध भक्ताने मामांच्या मुखातून हे ऐकलेले होते. तथापि ती गोष्ट कोठेही बोलता कामा नये अशी सक्त ताकिद त्यांना मामांनी दिलेली होती. आपल्या आनंदाच्या लहरीत मामा असामान्य असा अनुभव बोलून गेले होते. महापुरुष आपल्या तपाबद्दल बहुधा स्पष्ट असे कोठे बोलत नसतात. त्यामुळे त्यांच्या तपश्चर्येबद्दलचे गूढ वलय कायम असते. आपले पुण्य आणि तप आपण मुखाने बोलू नये, असे शास्त्रग्रंथात सांगितलेले आहेच. त्याप्रमाणे त्यांचे न बोलणेच
योग्य आहे.

' बोलाss, बोलाss बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं..'

"बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं.."
(साक्षीभावातून स्वदृष्टांतान्वये संकलन)
.. संकलक ..
सद्गुरुसेवक श्री. भिमाशंकर सिध्दाराम मात्रे
मो. क्र. ९०४९९११०६३
(संदर्भ ग्रंथ : श्री संत सद्गुरु देवावतारी बाळूमामा)

..........................................................................................................................

"ಬಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯದು .." "ದೇವರು ಅವತಾರ ಬಲುಮಾಮಾ .."

ಬಲುಮಾಮಾ ಬಾವಿಯಿಂದ ಹೊರಬಂದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ಸನ್ಯಾಸಿಗಳು ನಿಂತಿದ್ದಾರೆ. ಅವನ ಬಟ್ಟೆಗಳು ಕೇಸರಿ. ಅವನು ವಯಸ್ಸಾಗಿದ್ದರೂ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದನು. ಅವನು ಬಾಲುಮಾಮಾಳಿಗೆ, "ಬೇಬಿ, ನಮಗೆ ಬಾಯಾರಿಕೆಯಾಗಿದೆ. ನಮಗೆ ನೀರು ಸಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ನೀವು ನಮಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ನೀರು ತಂದರೆ ದೇವರು ನಿಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ" ಎಂದು ಹೇಳಿದನು. ಲೋಕೋಪಕಾರವನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಬೇರೆ ಗುರಿ ಯಾರಿಗೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅಂತಹ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪರು ಮುದುಕನ ಮೇಲೆ ಕರುಣೆ ತೋರಿದರು. ಅವರು ನೀರಿನಿಂದ ತುಂಬಿದ ತಾಮ್ರದ ಬಾವಿಯನ್ನು ಅವರಿಗೆ ನೀಡಿದರು. ತಾಮ್ರವು ಅವರ ಬಾಯಾರಿಕೆಯನ್ನು ತಣಿಸಲಿಲ್ಲ, ಆದ್ದರಿಂದ ಸನ್ಯಾಸಿಗಳು ಹೆಚ್ಚಿನ ನೀರು ಕೇಳಿದರು. ಅಮ್ಮ ಅಲ್ಲಿಯೇ ನಿಲ್ಲುವಂತೆ ಹೇಳಿ ಬಾವಿಗೆ ಇಳಿದಳು. ವಿಶೇಷವೆಂದರೆ, ತುಂಬಿದ ನೀರನ್ನು ತಾಮ್ರಕ್ಕೆ ತರುವಾಗ ಅವರು ತಮ್ಮ ಪ್ರಾಣವನ್ನೇ ಪಣಕ್ಕಿಡಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಕೊನೆಗೆ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಅತಿಥಿಗಳಿಗೆ ಕುಡಿಯಲು ತಣ್ಣೀರು ನೀಡಿದರು. ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಒಂದೆರಡು ಬಾರಿ ನೀರು ತರಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದರು. ಈ ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗನ ಅಸಾಧಾರಣ ನಿಷ್ಠೆಯನ್ನು ನೋಡಿದ ಬೈರಗಿ ತನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಿಗೆ ತುಂಬಾ ಸಂತೋಷ ಮತ್ತು ಸಂತೋಷವಾಯಿತು. ಅವನು ಆಶೀರ್ವಾದದ ಕೈಯನ್ನು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಇರಿಸಿದನು. ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಕೂಡ ಅವನ ಪಾದಕ್ಕೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದರು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಇಬ್ಬರು ಸನ್ಯಾಸಿಗಳಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯನು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನನ್ನು ಆಶೀರ್ವದಿಸಿ, "ಮಗು, ನಿಮ್ಮ ಸ್ವಭಾವ ಮತ್ತು ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಿಯನ್ನು ನೋಡಿ ನಮಗೆ ಸಂತೋಷವಾಗಿದೆ. ಇಂದಿನಿಂದ, ನೀವು ಏನು ಹೇಳಿದರೂ ಅದು ಸಂಭವಿಸುತ್ತದೆ. ನೀವು ಏನು ಮಾಡಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರೂ ಅದು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗುತ್ತದೆ" ಎಂದು ಹೇಳಿದರು.

ಇದರ ನಂತರ, ಈ ಅಲೌಕಿಕ ಸದ್ಗುಣ ಪುರುಷರು ಕಣ್ಮರೆಯಾದರು. ಯಾರದು ಸಾಮಾನ್ಯರಿಗೆ ಹೇಳುವುದು ಕಷ್ಟ, ಆದರೆ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಅವನನ್ನು ತಿಳಿದಿರಬಹುದು. ಭಗವಾನ್ ಶಂಕರರು ಮಹಾವಿಷ್ಣುವನ್ನು ತಮ್ಮ ಗುರು ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅವರನ್ನು ದೇವರುಗಳೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮಹಾವಿಷ್ಣು ಮತ್ತು ದೇವರ್ಶಿ ನಾರಾದ್ ಸಾಧುಗಳ ವೇಷದಲ್ಲಿ ಬಂದಿರಬಹುದು.

ಈ ಘಟನೆಯನ್ನು ಮಾಮಾ ಅವರ ನಂತರದ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅಂತಹ ಒಂದು ಅಥವಾ ಇಬ್ಬರು ಭಕ್ತರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ವಿಸ್ತಾರವಾಗಿ ಹೇಳದೆ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತಗೊಳಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಕೊಲ್ವಾಡಿ, ತಾಲ್. ಕಾಗಲ್, ಜಿಲ್ಲೆಯ ಮಾರುತಿ ಗುಂಡು ಘಾಟ್ಗೆ ಎಂಬ ಎಂಭತ್ತು ವರ್ಷದ ಭಕ್ತನು ಕೊಲ್ಹಾಪುರ ತನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಿಂದ ಇದನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದನು. ಆದರೆ, ಈ ಬಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲಿಯೂ ಮಾತನಾಡದಂತೆ ಅವರ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಎಚ್ಚರಿಸಿದ್ದರು. ಅವರ ಸಂತೋಷದ ಅಲೆಯಲ್ಲಿ, ಮಾಮಾ ಅಸಾಮಾನ್ಯ ಅನುಭವದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡಿದ್ದರು. ಮಹಾನ್ ಪುರುಷರು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ತಮ್ಮ ಶಾಖದ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರ ತಪಸ್ಸಿನ ಬಗ್ಗೆ ರಹಸ್ಯ ಉಳಿದಿದೆ. ನಮ್ಮ ಸದ್ಗುಣಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ತಪಸ್ಸನ್ನು ನಾವು ಬಾಯಿಂದ ಮಾತನಾಡಬಾರದು ಎಂದು ಧರ್ಮಗ್ರಂಥಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ. ಎಂದು ನಮೂದಿಸಬಾರದು

ಅದು ಸರಿ.

'ಮಾತನಾಡಿ, ಬಾಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿ ..'

..........................................................................................................................

"Good in the name of Balumama .." "God incarnate Balumama .."

Balumama comes out of the well and sees two monks standing there. His clothes were saffron. He looked bright even though he was old. He said to Balumama, "Baby, we are thirsty. We have not got any water. If you bring us some water, God will take care of you." Who had no goal other than philanthropy. Such uncles took pity on the old man. He gave them a copper well filled with water. The copper did not quench their thirst, so the monks asked for more water. Mama went down to the well, telling them to stop there. What is special is that they had to risk their own lives while bringing the filled water to the copper. Finally the uncle gave the guests cold water to drink. The uncles had tried to fetch water a couple of times. Seeing the extraordinary devotion of this young boy, Bairagi was very happy and pleased with his uncle. He placed his hand of blessing on his uncle's head. The uncles also bowed at his feet. At that time, the eldest of the two monks blessed the uncle and said, "Baby, we are happy to see your nature and conscientiousness. From now on, whatever you say will happen. Whatever you decide to do, it will be successful."

After this, these supernatural virtuous men disappeared. Who was that It's hard to tell the common man, but the uncles may know him. Lord Shankara considers Mahavishnu as his Guru. They are considered gods. Mahavishnu and Devarshi Narad may have come in the guise of sadhus.

It is found that this incident was told by Mama in his later life only to one or two such devotees and was summarized without elaborating.

An eighty year old devotee from Maruti Gundu Ghatge, Kolewadi, Tal. Kagal, Dist. Kolhapur had heard this from his uncle. However, his uncle had warned him not to talk about it anywhere. In his wave of joy, Mama had spoken of an unusual experience. Where great men often do not speak clearly about their heat. So the mystery about their penance remains. It is said in the scriptures that we should not speak our virtues and penances with our mouths. Not to mention that That's right.

'Speak, speak in the name of Balumama.

"Good in the name of Balumama .." (Compilation of testimonials from witnesses) .. Compiler .. Sadgurusevak Shri. Bhimashankar Siddharam Matre Mo. No. 9049911063 (Reference: Shri Sant Sadguru Devavatari Balumama)

"संत श्री बाळूमामा यांची जीवनी.." (4, 5-1)

"बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं.."

"बंकापुरात ११ वर्षाच्या मृत मुलीला मामांनी जिवंत केले.."

कर्नाटकात हावेरीजवळ बंकापूर नावाचे एक गाव आहे. मामा, त्यांचे इतर धनगर मित्र व त्यांची माणसे असे सर्वजण मिळून आपली बकरी घेऊन हावेरी भागात गेले होते. एका प्रसंगी त्या गोतावळ्यातील अकरा वर्षांची एक मुलगी अज्ञात कारणाने वारली होती. त्या मुलीचे आई-वडील व इतर नातेवाईक त्यामुळे आक्रोश करु लागले. ही शोकवार्ता धावत जाऊन कोणीतरी मामांना सांगितली. ते लोकांत येऊन म्हणाले," माझ ऐकायचं. कोणी रडायचं नाही, गडबड करायची नाही.  आपापलं काम जणू काहीच वाईट घडलं नाही; असं मानून करत रहायचं. पुढे काय होतय ते बघा." सर्वांनी मामांचे म्हणणे मान्य केले आणि त्याप्रमाणे आपापला उद्योग करु लागले. त्याचवेळी मामांनी प्रेतावर एक धोतर झाकले. त्यानंतर ती रात्र आणि नंतरचा संपूर्ण दिवस व रात्र मामांनी समाधी अवस्थेत घालवली. त्यानंतर मामा पुढील सकाळी ऊठले. त्यावेळी सकाळी झोपून उठावे तशा सहजपणे ती मुलगी ऊठून बसली. सर्व तळावर याने आनंदीआनंद झाला.

     ही हकीगत दादू सत्याप्पा गवळी या मामांच्या सेवेत असणाऱ्या निष्ठावान भक्तांने सांगितली होती. दादू गवळी अखंड दहावर्षे मामांच्या सेवेत होते. शिवाय नंतरची पंधरा वर्षे वारंवार येऊन जाऊन मामांची ते सेवा करत होते.

"देव अवतारी बाळूमामा.." 🚩 (५-१)

ईश्वर जेव्हा माणसाचे रुप धरुन या जगात अवतरतो तेव्हा माणसाला आवश्यक असलेले ते शिष्टाचारही तो पाळतो. आई वडिलांची आज्ञा पाळणे, त्यांची सेवा करणे, सद्गुरुंना शरण जाणे, त्यांची आज्ञा पाळणे, त्यांची सेवा करणे, तीर्थयात्रा करणे वगैरे अशा प्रकारच्या क्रिया देवालासुद्धा करुन दाखवाव्या लागतात.

     बाळूमामा ऐन तारुण्यात होते. अजून वीसीही ओलांडली नव्हती. त्यांच्या पध्दतीनुसार बकरी घेऊन पावसाळ्यात ते कर्नाटक भागात गेले होते. तिकडे पाऊस फारच कमी झाला होता. श्रावण चालू असतानाही रणरणते ऊण पडले होते. पिके उगवतानाच जळाली होती. मोठ-मोठ्या विहीरी कोरड्या पडल्या होत्या. दुष्काळाची भयानक चिन्हे जाणवत होती. त्यावेळी कटकुळ नावाच्या खेड्याच्या शिवारात मामांची बकरी होती.

      फार तहानल्यामुळे हातात तांब्या घेऊन मामा आसपास एखादी विहीर आहे का ते पाहत होते. तेव्हा एक जुनी खोल पडकी विहीर त्यांना आढळली. तिथे खोलवर थोडे पाणी होते. विहीरीत उतरणे धोक्याचे होते. परंतु तहान फारच तीव्र होती. म्हणून मामा त्या विहीरीत उतरले आणि पाणी प्यायले. पाणी घेऊन वर येणे महाकठीण होते. तरीही थोडेसे पाणी घेऊन मोठ्या सावधतेने ते कसेबसे वर आले.

क्रमश:

' बोलाss, बोलाss बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं..' 

"बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं.."

(साक्षीभावातून स्वदृष्टांतान्वये संकलन)

.. संकलक ..

सद्गुरुसेवक श्री. भिमाशंकर सिध्दाराम मात्रे

मो. क्र. ९०४९९११०६३

(संदर्भ ग्रंथ : श्री संत सद्गुरु देवावतारी बाळूमामा)

********** ********** **********

"Good in the name of Balumama ..

" Uncle resurrects 11-year-old girl in Bankapur There is a village called Bankapur near Haveri in Karnataka. Mama, his other close friends and his men had all taken their goat to Haveri. On one occasion, an eleven-year-old girl from the area died of unknown causes. The girl's parents and other relatives started crying. Someone ran to tell the uncle the news. He came to the people and said, "Listen to me. No one wants to cry, no one wants to make a fuss. It is as if nothing bad has happened; keep on pretending. See what happens next." Everyone agreed with their uncle and started doing business accordingly. At the same time, the uncle covered the corpse with a dhoti. After that, the uncle spent the whole day and night in a state of samadhi. Mama then woke up the next morning. At that time, the girl woke up as easily as she would wake up in the morning. It was a great day. This was stated by the true devotees who were in the service of Dadu Satyappa Gawli. Dadu Gawli was in the service of his uncle for ten years. Besides, for the next fifteen years, he was frequently visiting and serving his uncles. 

 "God incarnate Balumama .."  (5-1) 

 When God comes into the world in the form of a man, he also follows the manners that man needs. Obedience to one's parents, serving them, surrendering to the Sadhguru, obeying their orders, serving them, making pilgrimages, etc., all have to be done by God. Balumama Ain was young. The VC hadn’t even crossed yet. According to his method, he had taken a goat to Karnataka during the rainy season. There was very little rain. While Shravan was going on, Ranarante was missing. The crops were burnt as they grew. Large wells had dried up. There were terrible signs of drought. At that time, there was an uncle's goat in the outskirts of a village called Katkul. He was very thirsty and he was looking for a well with copper in his hand. Then they found an old deep well. There was little water in the depths. It was dangerous to go down to the well. But the thirst was very intense. So Mama went down to the well and drank. It was very difficult to fetch water. Still, with a little water, he came to the surface with great caution. Respectively

'Speak, speak of the uncles Good name .. '

"Good in the name of Balumama .." (Compilation of testimonials from witnesses) .. Compiler .. Sadgurusevak Shri. Bhimashankar Siddharam Matre Mo. No. 9049911063 (Reference: Shri Sant Sadguru Devavatari Balumama)

********** ********** **********

"ಬಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯದು .." ಅಂಕಲ್ 11 ವರ್ಷದ ಬಾಲಕಿಯನ್ನು ಬಂಕಾಪುರದಲ್ಲಿ ಪುನರುತ್ಥಾನಗೊಳಿಸುತ್ತಾನೆ ಕರ್ನಾಟಕದ ಹವೇರಿ ಬಳಿ ಬಂಕಾಪುರ ಎಂಬ ಹಳ್ಳಿ ಇದೆ. ಮಾಮಾ, ಅವನ ಇತರ ಆಪ್ತರು ಮತ್ತು ಅವನ ಜನರು ಎಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ಮೇಕೆ ಹವೇರಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದಿದ್ದರು. ಒಂದು ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ಪ್ರದೇಶದ ಹನ್ನೊಂದು ವರ್ಷದ ಬಾಲಕಿ ಅಪರಿಚಿತ ಕಾರಣಗಳಿಂದ ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದ್ದಾಳೆ. ಹುಡುಗಿಯ ಪೋಷಕರು ಮತ್ತು ಇತರ ಸಂಬಂಧಿಕರು ಅಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಿಗೆ ಸುದ್ದಿ ಹೇಳಲು ಯಾರೋ ಓಡಿದರು. ಅವನು ಜನರ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು, "ನನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳು. ಯಾರೂ ಅಳಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ, ಗಡಿಬಿಡಿಯುಂಟುಮಾಡಲು ಯಾರೂ ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ. ಕೆಟ್ಟದ್ದೇನೂ ಸಂಭವಿಸದಂತೆಯೇ ಇದೆ; ನಟಿಸುತ್ತಲೇ ಇರಿ. ಮುಂದೆ ಏನಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ನೋಡಿ." ಎಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನೊಂದಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ವ್ಯಾಪಾರ ಮಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಶವವನ್ನು ಧೋತಿಯಿಂದ ಮುಚ್ಚಿದರು. ಅದರ ನಂತರ, ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಇಡೀ ಹಗಲು ರಾತ್ರಿಗಳನ್ನು ಸಮಾಧಿ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಕಳೆದರು. ಅಮ್ಮ ನಂತರ ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎಚ್ಚರವಾಯಿತು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಹುಡುಗಿ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎಚ್ಚರಗೊಳ್ಳುವಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ಎಚ್ಚರವಾಯಿತು. ಇದು ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ದಿನವಾಗಿತ್ತು. ದದು ಸತ್ಯಪ್ಪ ಗವ್ಲಿಯ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ನಿಜವಾದ ಭಕ್ತರು ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ತಿಳಿಸಿದರು. ದದು ಗವ್ಲಿ ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿದ್ದರು. ಇದಲ್ಲದೆ, ಮುಂದಿನ ಹದಿನೈದು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ, ಅವರು ಆಗಾಗ್ಗೆ ತಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. "ದೇವರು ಅವತಾರ ಬಲುಮಾಮಾ .." (5-1) ದೇವರು ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಅವತರಿಸಿದಾಗ, ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ಅಗತ್ಯವಾದ ಶಿಷ್ಟಾಚಾರವನ್ನೂ ಅವನು ಗಮನಿಸುತ್ತಾನೆ. ಹೆತ್ತವರಿಗೆ ವಿಧೇಯತೆ, ಅವರಿಗೆ ಸೇವೆ ಮಾಡುವುದು, ಸದ್ಗುರಿಗೆ ಶರಣಾಗುವುದು, ಅವರಿಗೆ ವಿಧೇಯತೆ, ಸೇವೆ ಮಾಡುವುದು, ತೀರ್ಥಯಾತ್ರೆ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ದೇವರು ನಿರ್ವಹಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಬಲುಮಾಮಾ ಐನ್ ಚಿಕ್ಕವನಾಗಿದ್ದ. ವಿಸಿ ಇನ್ನೂ ದಾಟಿಲ್ಲ. ಅವರ ವಿಧಾನದ ಪ್ರಕಾರ ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಮೇಕೆ ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ಯಿದ್ದರು. ಬಹಳ ಕಡಿಮೆ ಮಳೆಯಾಗಿತ್ತು. ಶ್ರವಣ್ ಹೋಗುತ್ತಿರುವಾಗ, ರಣರಾಂಟೆ ಕಾಣೆಯಾಗಿದ್ದಾನೆ. ಬೆಳೆಗಳು ಬೆಳೆದಂತೆ ಸುಟ್ಟುಹೋದವು. ದೊಡ್ಡ ಬಾವಿಗಳು ಬತ್ತಿ ಹೋಗಿದ್ದವು. ಬರಗಾಲದ ಭೀಕರ ಚಿಹ್ನೆಗಳು ಕಂಡುಬಂದವು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಕಟ್ಕುಲ್ ಎಂಬ ಹಳ್ಳಿಯ ಹೊರವಲಯದಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಮೇಕೆ ಇತ್ತು. ಅವನು ತುಂಬಾ ಬಾಯಾರಿದನು ಮತ್ತು ಅವನು ಕೈಯಲ್ಲಿ ತಾಮ್ರದೊಂದಿಗೆ ಬಾವಿಯನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದನು. ನಂತರ ಅವರು ಹಳೆಯ ಆಳವಾದ ಬಾವಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡರು. ಆಳದಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ನೀರು ಇತ್ತು. ಬಾವಿಗೆ ಇಳಿಯುವುದು ಅಪಾಯಕಾರಿ. ಆದರೆ ಬಾಯಾರಿಕೆ ತುಂಬಾ ತೀವ್ರವಾಗಿತ್ತು. ಆದ್ದರಿಂದ ಮಾಮಾ ಬಾವಿಗೆ ಇಳಿದು ಕುಡಿದಳು. ನೀರು ತರಲು ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟವಾಯಿತು. ಇನ್ನೂ, ಸ್ವಲ್ಪ ನೀರಿನಿಂದ, ಅವರು ಹೇಗಾದರೂ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಯಶಸ್ವಿಯಾದರು. 

 ಗೌರವಯುತವಾಗಿ 'ಮಾತನಾಡಿ, ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಹೆಸರು .. '