"संत श्री बाळूमामा यांची जीवनी.."

(१०)

  "बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं.."

 "मरीआईला मामांनी हाकलुन लावले.."

(भयंकर जीवघेण्या अशा संकटाला) 

इ.स. १९३० सालच्या पावसाळ्यातील दिवस होते. कानुर गावाजवळ डोंगराळ भागात बकऱ्यांचा तळ होता. हुन्नरगी गावचे अनेक धनगर मामांच्या तळावर आपापल्या बकऱ्यांसह होते. 

धनगर दिवसा गटागटाने आपली बकरी रानोमाळ फिरवून चारतात आणि रात्री सर्वजण एकत्र येतात. त्याप्रमाणे त्यादिवशी सर्वजण मेंढरे एकत्र आणुन बोलत बसले होते. ती रात्रीची वेळ होती. मामा हातात आपली नेहमीची काठी घेऊन ती फिरवीत सर्वांना उद्देशून म्हणाले, "मी या सर्व मेंढराच्या भोवती काठीने रेषा मारुन रिंगण तयार करणार आहे. तुम्ही सर्व माणसांनी व जनावरांनी या रिंगणाबाहेर अजिबात जायचे नाही. काहीही अडचण असो रिंगणाबाहेर जाऊन चालणार नाही. शौचविधीसुद्धा जमिनीत खड्डा खणून रिंगणाच्या आतच करावेत. पण कोणीही रिंगणाबाहेर माझ्या परवानगीशिवाय जाऊ नका!" 

      मामांच्या हुकूमानुसार सर्व धनगर गडी वगैरे रिंगणात राहीले. रोजच्या वेळेला सर्वजण झोपले. मध्यरात्री मामा अकस्मात उठले. ते मरीआईला भयंकर शिव्या देवू लागले. एखाद्या राक्षसीणीला संतापून काठीने झोडपण्यास प्रत्यक्ष धावावे तसे मामा धावले होते. मामा रागात म्हणत होते, "आम्ही सर्व मेलो तर; आमची मेंढरं तुझा कोणी सोयरा राखणार आहे काय? तुला काय धुमाकूळ घालायचा असल तर दुसरीकडं खुशाल जा. पण आम्हाला छळू नगस."

      जवळपास हुंचीकट्टी हे गाव होते. सकाळी सुर्योदयापुर्वीच त्या गावातील बारा माणसे अकस्मात अज्ञात रोगाने पटापट मरुन पडल्याची वार्ता कळाली. त्यावेळी सर्व धनगरांना मामांच्या संरक्षण कवचाची म्हणजे त्या रिंगणाची योजना लक्षात आली.

' बोलाss, बोलाss बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं..'

.....................................................................................................

"बाळूमामांच्या नावाने चांगभलं.."
(साक्षीभावातून स्वदृष्टांतान्वये संकलन)
.. संकलक ..
सद्गुरुसेवक श्री. भिमाशंकर सिध्दाराम मात्रे
मो. क्र. ९०४९९११०६३
(संदर्भ ग्रंथ : श्री संत सद्गुरु देवावतारी बाळूमामा)

.....................................................................................................

(10)

 "ಬಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯದು .."

 "ಮೇರಿಯ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಅವಳನ್ನು ಹೊರಗೆ ಹಾಕಿದರು ..."

(ಅಂತಹ ದುರಂತದ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿಗೆ)

ಅದು 1930 ರಲ್ಲಿ ಮಳೆಯ ದಿನವಾಗಿತ್ತು. ಕನೂರ್ ಗ್ರಾಮದ ಬಳಿಯ ಬೆಟ್ಟಗಳಲ್ಲಿ ಮೇಕೆ ಶಿಬಿರವಿತ್ತು. ಹುನ್ನಾರ್ಗಿ ಗ್ರಾಮದ ಅನೇಕ ಧಂಗರ್‌ಗಳು ತಮ್ಮ ಮೇಕೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಮಾಮಾ ಕೊಳದಲ್ಲಿದ್ದರು.

ಹಗಲಿನಲ್ಲಿ, ಅವರು ತಮ್ಮ ಆಡುಗಳನ್ನು ಗುಂಪುಗಳಾಗಿ ಮೇಯಿಸುತ್ತಾರೆ, ಮತ್ತು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ, ಎಲ್ಲರೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರುತ್ತಾರೆ. ಆ ದಿನ ಎಲ್ಲಾ ಹಿಂಡುಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಲಾಯಿತು; ಅದು ರಾತ್ರಿ ಸಮಯ. ಅಮ್ಮ ತನ್ನ ಎಂದಿನ ಕೋಲನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಅದನ್ನು ತಿರುಗಿಸಿದಳು. ಆದರೆ ನನ್ನ ಅನುಮತಿಯಿಲ್ಲದೆ ಯಾರೂ ಕಣದಿಂದ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಬಾರದು! "

ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಆದೇಶದ ಪ್ರಕಾರ, ಎಲ್ಲಾ ಧಂಗರುಗಳು ಕಣದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದರು. ಎಲ್ಲರೂ ಪ್ರತಿದಿನ ಮಲಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಮ್ಮ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಎಚ್ಚರವಾಯಿತು. ಅವರು ಮೇರಿಯನ್ನು ಶಪಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಮಾಮಾ ಅವರು ರಾಕ್ಷಸನನ್ನು ಕೋಲಿನಿಂದ ಹೊಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ವೇಗವಾಗಿ ಓಡಿದರು. "ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಸತ್ತರೆ; ನಮ್ಮ ಕುರಿಗಳು ನಿಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆಯೇ? ನೀವು ಗಡಿಬಿಡಿಯುಂಟುಮಾಡಲು ಬಯಸಿದರೆ, ಇನ್ನೊಂದು ಬದಿಗೆ ಹೋಗಿ. ಆದರೆ ನಮಗೆ ಕಿರುಕುಳ ನೀಡಬೇಡಿ" ಎಂದು ಮಾಮಾ ಕೋಪದಿಂದ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು.

ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ಹುಂಚಿಕಟ್ಟಿ ಗ್ರಾಮವಿತ್ತು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಸೂರ್ಯೋದಯಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಂಚೆ, ಆ ಹಳ್ಳಿಯ ಹನ್ನೆರಡು ಜನರು ಅಪರಿಚಿತ ಕಾಯಿಲೆಯಿಂದ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ವರದಿಯಾಗಿದೆ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಎಲ್ಲಾ ಧಂಗರುಗಳು ಅರೇನಾದ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಅರಿತುಕೊಂಡರು, ಇದು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ರಕ್ಷಣಾತ್ಮಕ ಗುರಾಣಿ.

'ಮಾತನಾಡಿ, ಬಾಲುಮಾಮಾ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿ.

.....................................................................................................

(10)

 "Good on Balumama's name ..."

 "Mary's uncle kicked her out ..."

(Terrible death crisis)

Etc. C. It was a rainy day in 1930. There was a goat camp in the hills near Kanur village. Many Dhangars of Hunnargi village were with their goats at Mama's pond.

During the day, they graze their goats in groups, and at night, they all come together. So all the sheep were gathered together that day. It was night time. Mama took her usual stick in her hand and turned it around. It should be done inside. But no one should go out of the arena without my permission! "

According to his uncle's order, all the Dhangar Gadi etc. remained in the arena. Everyone slept on a daily basis. Mama woke up suddenly in the middle of the night. They began to curse Mary. Mama ran as fast as he could to hit a monster with a stick. Mama was saying angrily, "If we all die; will our sheep take care of you? If you want to make a fuss, go to the other side. But don't harass us."

Nearby was the village of Hunchikatti. Just before sunrise in the morning, it was reported that twelve people from that village had suddenly died of an unknown disease. At that time, all the Dhangars realized the plan of the arena, which is the protection shield of the uncle.

'Speak, speak in the name of Balumama.

.....................................................................................................